آیه منذر و هادی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۱۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آیه منذر و هادی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

آیه منذر و هادی در آیۀ ۷ سورۀ رعد آمده است: ﴿وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ[۱].

مقدمه

  • در اینکه هادی در آیه چه معنی دارد، نقل‌ها و حدیث‌های مختلفی است. از جمله آنکه پیامبر خدا(ص) پس از نزول این آیه فرمود: "أنا المنذر و علیّ الهادی من بعدی، یا علیّ! بک یهتدی المهتدون"[۲] در روایات بسیاری، علی و امامان دیگر، به عنوان هدایتگران جامعه معرفی شده‌اند. به این آیه نیز برای اثبات امامت امیر مؤمنان(ع) استدلال و استناد شده است و کلام پیامبر در هادی دانستن حضرت علی(ع)، در منابع بسیاری از اهل سنت و شیعه نقل شده است.[۳] امام صادق(ع) فرمود: "هر امامی هادی مردم قرنی است که در میان آنان به‌سر می‌برد و برای هر زمانی از میان ما هادی وجود دارد که مردم را به دین پیامبر خدا(ص) هدایت می‌کند، پس از پیامبر، هدایتگران علی(ع) و یکایک اوصیای پس از اویند. 3به اینگونه احادیث، بر امامت و پیشوایی اهل بیت(ع) استدلال شده است.[۴]

آیه منذر و هادی یکی از ادله قرآنی نصب امام علی

هادی در موعودنامه

  • از القاب حضرت مهدی (ع) است. در تاریخ جهضمی در باب القاب ائمه (ع) آمده است که "لقب قائم (ع) هادی مهدی است". در اخبار و ادعیه و زیارات، حضرت به این لقب، فراوان ذکر شده است. مهدی یعنی "هدایت‌شده" و هادی یعنی "هدایت‌کننده" و تفسیر هریک به دیگری جایز است. از امام صادق (ع) از معنای مهدی پرسیدند، فرمود: "آن‌که مردم را هدایت می‌کند." یعنی مهدی کسی است که مقام هدایت یافتنش به جایی رسیده که می‌تواند از جانب خداوند در مقام هدایت کردن برآید[۸][۹].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ای پیامبر، تو تنها بیم‌دهنده‌ای و هرقومی را هدایتگری است.
  2. «من منذرم و علی هادی است، ای علی، هدایت‌یافتگان به سبب تو راه هدایت را می‌یابند» مجمع البیان، ج ۳ ص ۲۷۸
  3. نفحات الأزهار، ج ۲۰ ص ۲۹۷ تا ۳۶۸ احقاق الحق، ج ۳ ص ۸۸ و ج ۱۴ ص ۱۶۶
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۷.
  5. تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد؛ سوره رعد، آیه:۷.
  6. «اى على! تو آن هدايتگرى، پس از من، ره‌يافتگان، با تو هدايت مى‌شوند» تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۵۰۳؛ تفسیر طبری، ج۱۳، ص ۱۰۸؛ تفسیر روح المعانی، ج ۱۳، ص ۱۰۸؛ تفسیر ثعلبی، ج ۵، ص ۲۷۲؛ تاریخ مذینة دمشق، ج ۴۲، ص ۳۵۹.
  7. قدردان قراملکی، محمد حسن، امامت، ص:۲۱۳ - ۲۲۲.
  8. نجم الثاقب، باب دوم.
  9. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۶۷.