احمد الکاتب
احمد الکاتب در اصل یک معاود عراقی به نام عبد الرسول لاری است که از کربلا به ایران آمد و مدتی هم طلبه بود تا اینکه به خاطر ضعف علمیاش سست و منحرف شد و پس از مدتی منکر امامت حضرت مهدی (ع) شد و به لندن رفت و آنها هم به او پناهندگی دادند و با کنفرانسهای مختلف در استانبول و دیگر جاها بزرگش کردند که این متفکر شیعه است و نظریه جدید دارد. او را به سایتهای اینترنت هم کشاندند، اما بعدا که ثابت شد پایه فکری ندارد و شخص دروغگویی است و نقلهایش دقیق نیست، خودشان او را کنار گذاشتند[۱].
وی در سال ۱۹۹۷ میلادی کتابی را با عنوان "تطوّر الفکر السیاسی الشیعی من الشوری الی ولایة الفقیه" در لندن منتشر کرده است. نویسنده برای حذف دکترین ولایت فقیه از منشور معرفتی و اعتقادی تشیع، میکوشد تا در این کتاب به تخریب پایهها و زیرساختهای کلامی آن بپردازد.
"کاتب" پس از طرح مدعیات و ارائه شواهد خود، به این نتیجهگیری در عرصه اندیشه سیاسی اسلام میرسد که ولایت داشتن فقیه جامع الشرایط بر جامعه اسلامی براساس انگاره"نیابت عام فقها از امام در عصر غیبت" مبتنی است؛ پس اگر ثابت شود که اساسا "امام عصری" و "غیبتی" در کار نیست، منطقا مجالی برای طرح "ولایت فقیه" باقی نمیماند. محقق ارجمند جناب سید ثامر هاشم العمیدی -مسئول مرکز تحقیقات ولی عصر- دو کتاب در نقد نظریه و اثر "احمد الکاتب" تألیف کرده است:
۱. المهدی المنتظر فی الفکر الاسلامی، ۲. الامامة و المهدی فی تطوّر الفکر السیاسی الشیعی من الشوری الی ولایة الفقیه. مؤلف کوشیده است این حقیقت را در کمال وضوح باز نماید که سخنان احمد کاتب در مجال "علم الحدیث" و تاریخ سیاسی-اجتماعی عصر عباسی، اظهار نظرهایی غیرتخصصی است و از منظر کارشناسی فاقد اعتبار و وجاهت علمی است[۲]. لازم به ذکر است که کتاب اول سید ثامر هاشم العمیدی را جناب آقای مهدی علیزاده با عنوان "در انتظار ققنوس" ترجمه کرده است[۳].
- ↑ نشریه موعود، ش ۲۵، ص ۲۰.
- ↑ در انتظار ققنوس، ص ۳۳.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص:۷۳.