امداد غیبی در کلام اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

هر موجودی برای بقای خویش از خداوند مدد می‌گیرد و همه جهان با امدادهای‌ غیبی او بر پا است. بشر، افزون بر این، از امدادهای غیبی دیگری نیز برخوردار است. این دو گونه امداد، به رحمت رحمانیه عام و رحمت رحیمیه خاص برمی‌گردند. اصطلاح "امدادهای غیبی" به معنای الطاف و دستگیری‌های ویژه‌ای است که موجود مکلف از گذر عبودیت، مستحق آن می‌شود. این موضوع در دانش کلام بررسی می‌گردد[۱].

گونه‌های امداد غیبی

امدادهای غیبی را می‌توان به دو گونه فردی و اجتماعی تقسیم کرد:

  1. امدادهای غیبی فردی: اگر زندگی آدمی همراهِ ایمان و اخلاص و کوشش باشد، مشمول عنایات خاص و امدادهای غیبی می‌شود. فراهم آمدن اسباب و علل مادی، راه یافتن و روشن بینی، رسیدن به افکار بلند علمی و یافتنِ راه چاره مشکلات از طریق الهام و نیز تقویت دل و استوار شدن اراده از نمونه‌های چنین امدادهایی هستند.
  2. امدادهای غیبی اجتماعی: بنابر آموزه‌های اسلامی، خداوند، جامعه مؤمنان و مسلمانان را در شرایط بحرانی و سخت مشمول امدادهای خویش می‌کند.

ظهور منجی آخرالزمان که پس از آلودگی جهان به ستم و پلیدی، موجب پاکی و برقراری عدالت در جهان و جامعه مسلمانان می‌شود، از امدادها و الطاف غیبی است و به این ترتیب، جامعه مسلمانان، آینده‌ای پر امید و خوشایند خواهد داشت[۲] و دولتی دادگستر و حکیم بر آن حکم خواهد راند و مؤمنین به رفاه و آسایش و امنیت خواهند رسید[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. فرهنگ شیعه، ص ۱۳۳.
  2. وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ؛ سوره قصص، آیه ۵.
  3. نهج‌البلاغه‌، خطبه ۸۷ و ۱۳۶؛ مجموعه آثار شهید مطهری‌، ۳/ ۳۳۱.
  4. فرهنگ شیعه، ص ۱۳۳.