بحث:توسل

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

توسل در پی وسیله بودن، چیزی را وسیله برای رسیدن به خواسته‌ها قرار دادن است. در فرهنگ دینی به معنای برای ادای حاجت، کسی را وسیله و واسطه نزد خدا قرار دادن، تا خداوند به سبب مقام و قرب او، حاجت‌ها را برآورد. در قرآن هم آمده است که به درگاه خدا وسیله بجویید وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ[۱]. نیز قرآن می‌فرماید: گنهکاران که به خویش ستم کردند، اگر استغفار می‌کردند و نزد پیامبر می‌رفتند تا برای آنان از خدا آمرزش بطلبد، خداوند را توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتندوَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا[۲]. پس توسّل به اولیای الهی درست و از توصیه‌های قرآن است. در این مسأله، از موضوعاتی است که وهّابیان مخالف آنند و آن را شرک می‌دانند، در حالی که ریشۀ قرآنی و حدیثی دارد[۳]. یکی از دعاهای مشهور و رایج، "دعای توسّل" است که در آن، چهارده معصوم را در پیشگاه خداوند وسیله قرار می‌دهیم «وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ» و چون نزد خدا آبرومندند، می‌خواهیم که برای ما شفاعت و وساطت کنند تا حاجتمان برآید. امامان معصوم، وسیله برآمدن حاجات‌اند[۴].

مقدمه

توسل به پیامبر خاتم

توسل به اهل بیت

توسل به غیر معصوم

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید» سوره مائده، آیه ۳۵.
  2. و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای آنکه به اذن خداوند از او فرمانبرداری کنند و اگر آنان هنگامی که به خویش ستم روا داشتند نزد تو می‌آمدند و از خداوند آمرزش می‌خواستند و پیامبر برای آنان آمرزش می‌خواست خداوند را توبه‌پذیر بخشاینده می‌یافتند» سوره نساء، آیه ۶۴.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۵۶ تا ۱۵۹.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۶۱.
  5. ر. ک: قرآن کریم، دخان آیه ۳، اسراء آیه ۱، آل عمران آیه ۹۶، مریم آیه ۳۱، هود آیه ۴۸
  6. «پیراهن مرا ببرید و به چهرۀ پدرم بیفکنید تا دیدگانش بینا شود» سوره یوسف، آیه ۹۳
  7. بقره، آیه ۲۴۸
  8. تبرّک الصّحابه بآثار الرسول، ص ۷
  9. سیرتنا و سنّتنا، ص ۱۶۱
  10. الغدیر، ج ۵ ص ۱۴۶ به بعد
  11. الغدیر، ج ۵، ص ۶۶ تا ۸۵
  12. مائده، آیه ۳۵
  13. اگر آنان، هنگامی که بر خود ستم کردند، نزد تو می‌آمدند و در پیشگاه خدا استغفار می‌کردند و پیامبر هم در حق آنان طلب آمرزش می‌کرد، خدا را توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتند؛ سوره نساء، آیه ۶۴
  14. بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۳۱۹ تا ۳۳۴
  15. ر. ک: الغدیر، ج ۵ ص ۱۴۳
  16. الغدیر ج ۵ ص 144، و ج ۳ ص ۲۹۳
  17. بحار الأنوار، ج ۹۹ ص ۲۴۹
  18. بحار الأنوار، ج ۹۹ ص ۲۳۱تا ۲۵۴
  19. از جمله ر. ک: معالم المدرستین، ج ۱ ص ۳۳ و ۳۷، الزیارة و التّوسل صائب عبد الحمید، التبرک علی احمدی میانجی، شیعه‌شناسی و پاسخ به شبهات رضوانی، ج ۱ ص ۱۵۴ و ۱۶۹، المیزان، ج ۱۰ ص ۳۰۴
  20. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۵۶ تا ۱۵۹.