خطبه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

سخنرانی و خطابه که معمولاً با نام خدا و حمد و ثنای الهی و درود و صلوات بر پیامبر و خاندان او آغاز می‌شود و مضامینی اخلاقی یا حماسی دارد.

خطبه و خطابه از فنون بلاغت و سخنوری است و از قدیم رواج داشته است. برخی از خطبه‌ها به دلیل محتوای عالی یا تعابیر زیبا یا تأثیرگذاری خاص، مشهور و ماندگار شده است. بخشی از نهج البلاغه، خطبه‌های حضرت علی (ع) است که سید رضی آنها را گردآوری کرده است. کتاب‌های دیگری هم که مجموعه خطبه‌ها از بزرگان و خطیبان است، تألیف شده است.

در نماز جمعه و نماز عید، دو خطبه خوانده می‌شود که در آنها هم به تقوا دعوت می‌شود، هم مسائل مورد نیاز مردم بیان می‌شود. خطبه پیامبر در غدیر خم و حجة الوداع، خطبه فدکیّه حضرت زهرا، خطبه‌های جهادیه و شقشقیّه و قاصعه امیرالمؤمنین، خطبه امام حسین در روز عاشورا، خطبه‌های حضرت زینب و امام سجّاد (ع) در کوفه و شام پس از حادثه عاشورا، نمونه‌هایی از خطبه‌های مشهور و خاطره‌آمیز است. به کسی که خطبه می‌خواند خطیب گفته می‌شود[۱].

منابع

پانویس