خطبه ۱۸۴ نهج البلاغه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از خطبه متقین)

== مقدمه ==

فرازی از خطبه

  • و از نشانه‌های یکی از آنان این است که در کار دین نیرومندش بینی و پایدار، نرم‌خوی و هشیار و در ایمان استوار، در طلب دانش حریص و با داشتن علم بردبار. در توانگری میانه‌روش بینی و در عبادت فروتن، به درویشی نکوحالی کردن و در سختی شکیبا بودن و جست‌وجوی آنچه رواست و شادمان بودن به رفتن راه راست و دوری گزیدن از طمع، که خوارکننده انسان‌هاست. کارهای نیک می‌کند و در هراس است، روز را به شب می‌رساند و در بند سپاس. بامداد می‌کند ذکرگویان، شب را به سر می‌برد ترسان و روز می‌کند شادمان. ترسان از غفلتی که ورزیده و شادمان از بخشش و آمرزشی که بدو رسیده. اگر نفس او در آنچه بر آن دشوار است فرمان نبرد، او نیز در آنچه نفس او دوست دارد، اطاعتش نکند. روشنی دیده‌اش در چیزی است که ماندگار است و ناخواهان چیز ناپدار. بردباری را با دانش درمی‌آمیزد و گفتار را با کردار –هم-. او را بینی که آرزویش اندک است و لغزش‌هایش کم. دلش آرمیده است و جانش خرسند و ناخواهان، خوراکش اندک است و کارش آسان، دینش استوار [و مصون از دستبرد شیطان]. شهوتش مرده، خشمش فروخورده، نیکی از او بیوسان، [و همگان] از گزندش در امان.
  • اگر در جمع بی‌خبران است [به زبان خاموش و دل او به یاد خداست]، پس او را در شمار ذکرگویان آرند و اگر در جمع یادآوران باشد، از بی‌خبرانش به حساب نیارند. بر آن که بر او ستم کند ببخشاید و بر آن‌که وی را محروم سازد عطا فرماید و با آن‌که از او ببرد پیوند دهد. از گفتن سخن زشت دور بود. گفتار او نرم است و هموار. از وی کار زشت نبینند و کار نیکویش آشکار. نیکی او همه را رسیده و بدی وی را کس ندیده. به هنگام دشواری‌ها بردار است، در ناخوشایندها پایدار و در خوشی‌ها سپاس‌گزار. بر آن‌که دشمن دارد ستم نکند و درباره آن‌که دوست دارد گناه نورزد. پیش از آن‌که بر او گواهی دهند حق را بپذیرد. آنچه را بدو سپارند تباه نکند و نگهبانی آن را بر عهده گیرد. آنچه را به یاد او آرند از یاد نبرد و مردمان را با لقب‌های زشت یاد نکند، و همسایگان را آزار ندهد و به مصیبت‌های دیگران شاد نشود[۱].

منابع

پانویس