سمات

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Saqi (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۵۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • سمات جمع سِمَة به معنی علامت‌ها و نشانه‌ها است. دعایی است معروف که علامه مجلسی در سلسله سند آن، نام محمد بن عثمان عمری، یکی از نواب خاص حضرت حجت (ع) را ذکر کرده است[۱]. نیز در مصباح شیخ طوسی و جمال الاسبوع سید بن طاووس، به سندهای معتبر، این دعا از محمد بن عثمان عمری است و از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق (ع) روایت شده است. دعای شبّور هم نامیده می‌شود و خواندن آن در ساعات آخر روز جمعه مستحب است. مطلع آن چنین است: "اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ..."[۲]. [۳].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معارف و معاریف ج ۶، ص ۳۲۷.
  2. مفاتیح الجنان، باب اوّل.
  3. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۰۸.