سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*به‌معنای شمشیر است و براساس [[روایات]]، قیام حضرت با شمشیر است. [[امام سجاد]] {{ع}} در حدیثی فرمود: در قائم ما نشانه‌هایی از هفت پیامبر وجود دارد... و اما نشانه‌اش از [[حضرت محمد]] {{صل}} خروج او با شمشیر است<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{عربی|اندازه=155%|"فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>؛ چون زمان ظهور او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ خدا! برخیز و دشمنان خدا را طعمه شمشیر کن.  
*"سیف" به‌معنای شمشیر است و براساس [[روایات]]، قیام حضرت با شمشیر است. [[امام سجاد]] {{ع}} در حدیثی فرمود: در قائم ما نشانه‌هایی از هفت پیامبر وجود دارد... و اما نشانه‌اش از [[حضرت محمد]] {{صل}} خروج او با شمشیر است<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{عربی|اندازه=155%|"فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>؛ چون زمان ظهور او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ خدا! برخیز و دشمنان خدا را طعمه شمشیر کن.  
*[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|"لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۱.</ref>؛ او فقط‍‌ شمشیر را می‌شناسد. و نیز [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|"لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.</ref>؛ [یاران قائم] شمشیرهای خویش را بر زمین نمی‌نهند تا این‌که خداوند راضی شود. در دعای عهد نیز از خداوند می‌خواهیم ما را از یاران حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از قبر بیرون آورد در حالی که شمشیر را از غلاف بیرون آورده‌ایم: {{عربی|اندازه=155%|"وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>.  
*[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|"لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۱.</ref>؛ او فقط‍‌ شمشیر را می‌شناسد. و نیز [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|"لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.</ref>؛ [یاران قائم] شمشیرهای خویش را بر زمین نمی‌نهند تا این‌که خداوند راضی شود. در دعای عهد نیز از خداوند می‌خواهیم ما را از یاران حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از قبر بیرون آورد در حالی که شمشیر را از غلاف بیرون آورده‌ایم: {{عربی|اندازه=155%|"وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>.  
*در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که: یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمه‌ای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح می‌شود"<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref>. در پاره‌ای روایات، از حضرت به "صاحب السیف" تعبیر شده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۲۰.</ref>.
*در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است که: یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمه‌ای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح می‌شود"<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref>. در پاره‌ای روایات، از حضرت به "صاحب السیف" تعبیر شده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۲۰.</ref>.

نسخهٔ ‏۷ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۳۰

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "سیف" به‌معنای شمشیر است و براساس روایات، قیام حضرت با شمشیر است. امام سجاد (ع) در حدیثی فرمود: در قائم ما نشانه‌هایی از هفت پیامبر وجود دارد... و اما نشانه‌اش از حضرت محمد (ص) خروج او با شمشیر است[۱]. امام صادق (ع) نیز فرمود: "فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"[۲]؛ چون زمان ظهور او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ خدا! برخیز و دشمنان خدا را طعمه شمشیر کن.
  • امام باقر (ع) می‌فرماید: "لَيْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّيْفَ"[۳]؛ او فقط‍‌ شمشیر را می‌شناسد. و نیز امام صادق (ع) می‌فرماید: "لَا يَكُفُّونَ سُيُوفَهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"[۴]؛ [یاران قائم] شمشیرهای خویش را بر زمین نمی‌نهند تا این‌که خداوند راضی شود. در دعای عهد نیز از خداوند می‌خواهیم ما را از یاران حضرتش قرار دهد و اگر پیش از زمان او مردیم، ما را از قبر بیرون آورد در حالی که شمشیر را از غلاف بیرون آورده‌ایم: "وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي، مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شَاهِراً سَيْفِي"[۵].
  • در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که: یاران حضرت مهدی (ع) شمشیرهایی دارند که بر هر شمشیری، کلمه‌ای و از هر کلمه، هزار کلمه مفتوح می‌شود"[۶]. در پاره‌ای روایات، از حضرت به "صاحب السیف" تعبیر شده است[۷][۸].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. کمال الدین، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.
  3. غیبة نعمانی، ص ۲۳۳؛ کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۱.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷.
  5. مفاتیح الجنان، دعای عهد.
  6. نجم الثاقب، باب سوم.
  7. اصول کافی، ج ۱، ص ۵۳۶.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۴۲۰.