صهیب بن سنان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

صهیب بن سنان بن خالد بن عبد[۱] او جزو قبیله نمر بن قاسط بوده که در سرزمین موصل عراق سکونت داشته[۲]، و سنان، پدر صهیب، نیز نماینده حکومت ساسانی ایران در این منطقه بوده است. امام علی (ع) در جریان مرگ عمر به صهیب بن سنان که همدم عمر بود، فرمود: "پیش رو و بر او نماز گزار که در گزاردن نماز بر تو اشارت کرده است". صهیب پیش رفت و بر عمر نماز گزارد[۳].

پیامبر اکرم (ص) درباره او فرمود: "من، جلودار اعراب و مسلمانان جلودار حبشی‌ها و صهیب، جلودار رومیان است"[۴]. پیامبر (ص) بین صهیب و حارث بن صمه پیمان برادری بست[۵]. صهیب ابروهای به هم پیوسته‌ای داشت و با زبانی غیر عربی و سنگین سخن می‌گفت. وی روحیه‌ای شاد داشت و با مزاح‌های خود باعث شادی دیگران می‌شد[۶]. صهیب چهره‌ای سرخ گون، قدی متوسط و موهایی پُر پُشت داشته است و موی سرش را با حنا رنگ می‌کرد[۷].

صهیب می‌گوید: "قبل از این که محمد (ص) به پیامبری مبعوث شود، با او رفاقت و رفت و آمد داشتم و در همه صحنه‌هایی که برای پیامبر (ص) پیش می‌آمد، من نیز حاضر بودم و در همه جنگ‌ها با پیامبر شرکت کرده‌ام و تا زمان رحلت آن حضرت، همیشه در رکابش بودم"[۸].[۹]

صهیب و اسارت

اسلام صهیب

صهیب و نزول آیه

صهیب و هجرت از مکه

صهیب و جنگ بدر

صهیب و عمر

صهیب و نقل روایت

امام صادق (ع) و سرزنش صهیب

مرگ صهیب

منابع

پانویس

  1. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۷۲۷ و به نقلی صهیب بن سنان بن مالک بن عبد (اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۴۱۸).
  2. رجال طوسی، شیخ طوسی، ص۴۱.
  3. الغارات، ثقفی کوفی (ترجمه: عطاردی)، ص۴۹۱.
  4. رجال طوسی، شیخ طوسی، ص۴۱.
  5. اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۴۱۹.
  6. البدایة و النهایه، ابن کثیر، ج۷، ص۳۱۸.
  7. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۷۲۸.
  8. الاصابه، ابن حجر، ج۳، ص۳۶۵-۳۶۶.
  9. کاظمی، محمد ایوب، مقاله «صهیب بن سنان»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۵، ص:۴۹۱-۴۹۲.