عدل علی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.

عدل علی عدالت و برخورد یکسان با مردم از سوی دستگاه حکومتی و مراعات حقوق انسان‌ها و پرهیز از ستم و تبعیض از نشانه‌های عادلانه بودن یک حکومت است. عدل علی در دورۀ خلافتش از بارزترین ویژگی‌های ارزشمند حکومت علوی بود که در همۀ ادوار تاریخ ضرب‌المثل و الگو گشته است[۱].

مقدمه

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸۸.
  2. نهج البلاغه، نامۀ ۵۳
  3. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۷ ص ۳۶
  4. نهج البلاغه، خطبه ۱۵
  5. نهج البلاغه، خطبه ۳
  6. نهج البلاغه، نامه ۴۱
  7. نهج البلاغه، خطبه ۳
  8. بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۳۲۷
  9. نهج البلاغه، خطبه ۲۲۴
  10. نهج البلاغه، خطبه ۲۳۲
  11. نهج البلاغه، نامه ۴۵
  12. نهج البلاغه، نامه ۷۰
  13. احتجاج طبرسی، ج ۱ ص ۳۲۰
  14. در این زمینه، از جمله ر. ک: «ویژه‌نامۀ حکومت علوی» (فصلنامه حکومت اسلامی) دفتر دوّم، مقالۀ عدالت اجتماعی در حکومت علوی و مقالات دیگر این مجموعه، فصلنامۀ «فرهنگ جهاد»، شمارۀ ۲۱ و ۲۲ ص ۱۰۹ مقالۀ عدالت علوی. نیز کتاب «سیاست‌نامۀ امام علی» که ترجمۀ جلد پنجم از کتاب «موسوعة الامام علی بن ابی طالب» از محمّدی ری‌شهری است
  15. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸۸.