غربت امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • غربت دو معنا دارد: ۱. دوری از خاندان و وطن؛ ۲. کمی یاران. و حضرت مهدی (ع) به هر دو معنا غریب است. روایت امام صادق (ع) که فرمود: "به ناچار این امر را غیبتی خواهد بود و در هنگام غیبت، ناچار از عزلت و گوشه‌گیری است"[۱] و فرمایش خود حضرت در قضیه علی بن مهزیار که فرمود: "پدرم از من پیمان گرفته که جز در سرزمین‌های پنهان و دور منزل نگیرم، برای آن‌که مخفی بمانم و جایگاهم از نیرنگ‌های اهل ضلالت مصون باشد"[۲] دلالت بر غربت آن حضرت دارد. و این‌که امام جواد (ع) فرمودند: "هرگاه این تعداد -سیصد و سیزده نفر- از اهل اخلاص برایش جمع شدند، خداوند امر او را ظاهر سازد" بر معنای دوم غربت دلالت می‌کند[۳]. راوی می‌گوید: از حضرت موسی بن جعفر (ع) از صاحب امر پرسیدم. فرمودند: "او همان آواره یکتای غریب پنهان از خاندانش می‌باشد که خونخواه پدرش خواهد بود"[۴]. پس مهم‌ترین وظیفه ما آمادگی برای ظهور و دعا برای تعجیل در فرج مولا است.
  • دنیا با امامان و اهل بیت سر ناسازگاری داشت و همانند اسب سرکش که رام نشود و صاحبش را از پشت خود متمکن نسازد، با امامان معصوم (ع) سر ستیز داشت. ولی امیر مؤمنان (ع) خبر می‌دهد که این شتر چموش، روزی در برابر خاندان اهل بیت زانو خواهد زد و تسلیم خواهد شد و به راحتی فرمان خواهد برد؛ همانند شتر بدخویی که سرانجام عواطف مادری‌اش بر او غلبه کرده، به سوی بچه‌اش بازمی‌گردد و مهر می‌ورزد. حضرت علی (ع) فرمود: "خداوند قومی را می‌آورد که آن‌ها را دوست می‌دارد و آن‌ها نیز او را دوست می‌دارند. کسی که در میان آن‌ها غریب است، بر آن‌ها حکومت می‌کند. همه ممالک اسلامی را با امنیت و آسایش تحت سیطره خود اداره می‌کند. روزگار با او سازگار می‌شود، پیر و جوان از او فرمان می‌برند. زمین آباد می‌شود و به وسیله مهدی (ع) خرم و سرسبز می‌گردد"[۵]. در این حدیث به غربت حضرت نیز تاکید شده است[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۷.
  2. کمال الدین، ج ۲، ص ۴۴۷.
  3. مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۶۶.
  4. کمال الدین، ج ۲، ص ۳۶۱.
  5. ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۳۱.
  6. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۱۲.