ابوالحسن ماوردی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از ماوردی)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب ماوردی بصری در سال ۳۶۴ه در بصره به دنیا آمد، [۱] ولی بعدها ساکن بغداد گردید. ماوردی فقه را نزد ابوالقاسم صیمری آموخت و سپس نزد ابوحامد اسفراینی رفت. او دو سال در شهرهای بصره و بغداد به امر تدریس مشغول شد و در فقه، تفسیر، اصول فقه و ادبیات تألیفاتی نمود و مورد احترام سلطان بود. [۲] ابوالحسن از فقهای بزرگ مذهب شافعی بود و از شاگردان حسن بن علی بن محمد جبلی و محمد بن معلی ازدی به شمار می‌‌رفت. [۳] ابوبکر احمد بن علی بن ثابت خطیب و ابوالعز احمد بن عبیدالله بن کادش عکبری از وی روایت کردند. [۴] او در اصول پیرو مذهب اعتزال بود. در شهرهای گوناگون به امر قضاوت پرداخت و در ایام القائم باللّه عباسی و در سال ۴۲۹ه به ریاست قضات منسوب شد. [۵] ماوردی سرانجام پس از ۸۶ سال عمر در سال ۴۵۰ه وفات یافت و در باب الحرب بغداد دفن گردید.

آثاری که وی تألیف نمود به شرح زیر است: الحاوی الکبیر، النکت تفسیر، ادب الدنیا و الدین، احکام السلطانیه، قانون الوزارة و سیاسة الملک، الاقناع در مذهب شافعی، [۶] الحکم و الامثال، (المقترن)، [۷] القلب و العیون، [۸] نصیحة الملوک، تسهیل النظر (تسهیل النصر) و تعجیل الظفر، اعلام النبوه، معرفة الفضائل، [۹] الکافی، الحسبه، البیوع، کتاب فی النحو. [۱۰] جلال الدین سیوطی کتاب احکام السلطانیّه ماوردی را تلخیص کرده است[۱۱].[۱۲]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.
  2. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.
  3. تاریخ بغداد، ج ۱۲، ص۱۰۲.
  4. الانساب، ج ۵، ص۱۸۲.
  5. معجم المفسرین، ج ۱، ص۳۷۵.
  6. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۸، ص۶۴.
  7. المنتظم، ج ۱۶، ص۴۱.
  8. مرآة الجنان، ج ۳، ص۵۶.
  9. الاعلام، ج ۴، ص۳۲۷.
  10. نصیحه الملوک مقدمه، ص۱۴.
  11. کشف الظنون، ج ۱، ص۱۹.
  12. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳، ص ۲۶۱.