اولین خطبه امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۵۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • حضرت در روز موعود وارد مسجد الحرام می‌شود. دو رکعت نماز رو به کعبه و پشت به مقام ابراهیم به جای می‌آورد و پس از دعا به درگاه خداوند به نزدیک کعبه رفته و با تکیه بر حجر الاسود رو به جهانیان کرده و نخستین خطبه تاریخی خود را انشاء می‌کند. حضرت پس از حمد و سلام و صلوات بر آستان پیامبر اکرم و خاندانش چنین می‌فرماید: "ای مردم! ما برای خداوند -از شما- یاری می‌طلبیم و کیست که مرا یاری کند؟ آری ما خاندان پیامبرتان محمد مصطفی (ص) هستیم و سزاوارترین [و نزدیک‌ترین] مردم نسبت به خدا و ایشان. هرکس با من در رابطه با آدم محاجه کند من سزاوارترین مردم نسبت به اویم و همین‌طور راجع به نوح و ابراهیم و محمد (ص) و دیگر پیامبران و کتاب خداوند که به هرکدام از دیگر مردم اولی هستم. مگر خداوند متعال در کتابش نفرموده است: "به راستی که خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید، خاندانی که برخی از آن‌ها از بعضی دیگرند و خداوند شنوا و دانا است"[۱]. من بازمانده آدم و ذخیره نوح و برگزیده ابراهیم و عصاره وجود محمد (ص) هستم... هرکس درباره سنت رسول خدا با من محاجه کند، من سزاوارترین مردم نسبت به آن هستم. هرکه امروز کلام مرا می‌شنود، به خداوند متعال قسم می‌دهم که به غایبان برساند، به حق خداوند متعال و رسول گرامی‌اش و حق خودم، از شما می‌خواهم [به ما رو کنید] که حق خویشاوندی رسول خدا را بر گردن شما دارم. شما ما را یاری کنید و در مقابل آن‌ها که به ما ظلم می‌کنند، حمایت کنید که اهل باطل به ما دروغ بستند... از خدا بترسید و خدا را درباره ما در نظر داشته باشید. ما را خوار نکنید. یاری‌مان کنید تا خداوند متعال شما را یاری فرماید[۲]. سپس حضرت دست‌های‌شان را به آسمان بلند کرده و با دعا و تضرّع، این آیه را به درگاه الهی عرضه می‌دارد: ﴿أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ[۳][۴].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. آل عمران، ۳۳.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳؛ غیبة نعمانی، ص ۱۲۱.
  3. نمل، ۶۲.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۱۴۲.