تخریب مساجد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امام مهدی در قرآن | امام مهدی در حدیث | امام مهدی در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

هنگامی که قائم (ع) قیام می‌کند، چهار مسجد را در کوفه ویران می‌سازد و هیچ مسجد مشرفی را نمی‌گذارد، مگر این‌که کنگره و اشراف آن را ویران می‌کند و با حالت سادگی و بدون اشراف، آن را برجای می‌گذارد و هر مسجدی را که در مسیر جاده قرار بگیرد، ویران می‌سازد^[۱]. شاید مراد، چهار مسجدی باشد که سران لشکر یزید، پس از شهادت امام حسین (ع) به شکرانه کشتن آن حضرت، در کوفه ساختند و بعدها به "مساجد ملعونه" معروف شدند. هرچند این مساجد اکنون موجود نیست، ولی ممکن است بعدها گروهی از روی دشمنی با اهل بیت، آن‌ها را دوباره بسازند^[۲]. امام باقر (ع) نیز درباره این مساجد می‌فرماید: "در کوفه به دلیل شادی از کشتن حسین (ع) چهار مسجد ساخته شد که عبارتند از: مسجد اشعث، مسجد جریر، مسجد سماک و مسجد شبث بن ربعی"^[۳]. حضرت علی (ع) فرمود: "بی‌گمان هنگامی که قائم ما قیام کند، مسجد کوفه را ویران کرده، قبله آن را تعدیل می‌کند"^[۴].
ابو هاشم جعفری می‌گوید: خدمت امام حسن عسکری (ع) بودم که ایشان فرمود: "هنگامی که حضرت قائم قیام کند، دستور می‌دهد مناره‌ها و مقصوره‌هایی^[۵] که در مساجد است، ویران شود". با خود گفتم: چرا حضرت چنین می‌کند؟ امام رو به من کرد و فرمود: "چون این‌ها بدعت‌هایی است که پیامبر و امامی آن را نساخته است"^[۶].

در روایات دیگر سخن از تخریب سقف مساجد^[۷] و تخریب مسجد الحرام و مسجد النبی و بازگرداندن آن‌ها به اندازه اصلی‌شان است^[۸]^[۹].

پرسش‌های وابسته

امام مهدی در قیام خود چه مساجدی را ویران می‌کند؟ (پرسش)

جستارهای وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه.

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.
↑ مهدی موعود، ص ۹۴۱.
↑ بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۱۸۹.
↑ غیبة نعمانی، ص ۳۱۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴.
↑ محلی از مسجد که برای خلیفه یا امام جماعت می‌ساختند تا در حال نماز در آن‌جا بایستد (فرهنگ عمید).
↑ غیبة طوسی، ص ۱۲۳؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۲۱۵.
↑ وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۴۸۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۵۳.
↑ ارشاد مفید، ص ۳۶۴؛ غیبة طوسی، ص ۲۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۲.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۱۸.

[1] من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.

[2] مهدی موعود، ص ۹۴۱.

[3] بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۱۸۹.

[4] غیبة نعمانی، ص ۳۱۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴.

[5] محلی از مسجد که برای خلیفه یا امام جماعت می‌ساختند تا در حال نماز در آن‌جا بایستد (فرهنگ عمید).

[6] غیبة طوسی، ص ۱۲۳؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۲۱۵.

[7] وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۴۸۸؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۵۳.

[8] ارشاد مفید، ص ۳۶۴؛ غیبة طوسی، ص ۲۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۲.

[9] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۱۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]