ظلم اول
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ظلم اول (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اگر ظلم را زیر پا گذاشتن حق دیگران بدانیم، بالاترین حق امّت، حق برخورداری از امامت پیشوای معصوم است و والاترین حق علی(ع)، خلافت و جانشینی او برای پیامبر خداست، پس بزرگترین ظلم نیز، ظلم به خاندان رسول و غصب خلافت و خانه‌نشین ساختن عترت و فجایع بعدی دربارۀ دودمان پیامبر است که تا کربلا و دورۀ امویان و عباسیان و پس از آن را شامل می‌شود. ریشۀ همۀ این حق‌کشی‌ها نیز به جریانات پس از رحلت پیامبر خدا و داستان سقیفه و ماجرای محروم ساختن امیر المؤمنین(ع) از حق مسلّم و الهی خویش برمی‌گردد. در دعاها، زیارتنامه‌ها و روایات، از اولین ظلم و اولین ظالم نکوهش و بر آنان لعنت شده است. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: أللّهمّ العن أوّل ظالم ظلم حقّ محمّد و آل محمّد و آخر تابع له علی ذلک. نیز لعنت خدا بر کسانی قرار داده شده که پایه‌گذار ظلم و جور بر اهل بیت(ع) شدند و آنان را از جایگاه و مراتب خود که خداوند برایشان قرار داده بود کنار زدند و آنان را کشتند یا با تمکین خود از ظالمان، زمینه‌ساز آن ستم و کشتار شدند. علی(ع) نیز خود را اولین مظلوم می‌دانست. وقتی او اولین مظلوم باشد، پس غصب خلافت هم ظلم اوّل خواهد بود.[۱][۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ در این زمینه و ارتباط آن ظلم نخستین به مظلومیت‌های بعدی، ر. ک: «فرهنگ عاشورا» مدخل عاشورا و سقیفه، نیز مدخل «غدیر و عاشورا» در کتاب حاضر
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۷۵.