موتور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • موتور از نظر لغت به کسی گویند که یکی از خویشاوندانش کشته شده؛ ولی خون‏‌بهای او گرفته نشده است[۱].
  • در برخی روایات، از حضرت مهدی(ع) با عنوان "موتور بوالده"[۲] یا "موتور بابیه"[۳] یاد شده است؛ یعنی کسی که پدرش کشته شده و از خون او مطالبه و خونخواهی نشده است. مراد از پدر در این روایت، ممکن است امام حسن عسکری(ع) باشد و ممکن است مقصود امام حسین(ع) باشد یا این‏که جنس پدر است که شامل همه امامان معصوم(ع) باشد[۴].

موتور در موعودنامه

  • به‌معنای "کسی است که یکی از نزدیکانش کشته شده و انتقام او را نگرفته باشد"[۵] و از القاب حضرت مهدی (ع) است. در روایات متعددی، حضرت به لقب "موتور" ذکر شده است.
  • "موتور" به والد، منظور کسی است که پدرش کشته شده و خونخواهی او نشده است. علامه مجلسی فرموده که مراد به والد، یا حضرت عسکری (ع) یا امام حسین (ع) و یا جنس والد که شامل همه ائمه (ع) می‌شود است.
  • امام صادق (ع) نیز فرمود: "قائم (ع) موتور و خشمناک خروج می‌کند؛ در حالی که پیراهن خونین رسول خدا (ص) که در جنگ احد بر تن داشت، بر بدن آن حضرت است"[۶]. در برخی روایات "موتور بابیه" دارد. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: "السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ..."[۷] یعنی درود بر تو ای کسی که خداوند از خون پاک تو و پدرت که به ناحق ریختند انتقام می‌گیرد و از ستم وارد بر تو دادخواهی می‌کند[۸].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. طریحی، مجمع البحرین، ج ۳، ص ۵۰۹
  2. نعمانی، الغیبة، ص ۱۷۸، ح ۲۲
  3. امام باقر(ع) فرمود:" صَاحِبُ‏ هَذَا الْأَمْرِ هُوَ الطَّرِيدُ الشَّرِيدُ الْمَوْتُورُ بِأَبِيه‏‏‏ ‏ "، نعمانی، الغیبة، ص ۱۷۹؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۲
  4. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۴۲۵.
  5. الرائد، ج ۲، ص ۱۶۸۸.
  6. نجم الثاقب، باب دوم.
  7. مفاتیح الجنان، باب سوم.
  8. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۰۴.