کوه رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۵۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • "رضوی" نخستین کوه از کوه‏‌های "تهامه"، در یک منزلی "ینبع" و هفت منزلی "مدینه" است[۱]. از این کوه در روایات سخن به میان آمده و آن‏جا جایگاه ارواح مؤمنان در عالم برزخ یاد شده است[۲]. همچنین در برخی روایات، محل زندگی حضرت مهدی(ع) در دوران غیبت شمرده شده است[۳].
  • افزون بر روایات، در فرازهایی از دعای ندبه نیز چنین می‌‏خوانیم: "ای کاش می‌‏دانستم کجا استقرار داری و در کدام سرزمین تو را بجویم؟ آیا در کوه رضوی هستی یا غیر آن؟ ...."[۴]
  • همین ذهنیت درباره غیبت مهدی(ع) در این کوه، باعث شد کسانی که در مسأله "مهدویت" دچار انحراف شده‏‌اند، مهدی موهوم خود را در این کوه غایب بدانند[۵].

کوه رضوی در موعودنامه

  • نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "ینبع" و هفت منزلی مدینه است. در برخی روایات، از آن به‌عنوان محل زندگی حضرت مهدی (ع) نام برده شده است. راوی می‌گوید: با امام صادق (ع) از مدینه خارج شدیم، به روحا (اطراف مدینه) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رضوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف امام زمان در غیبت صغری و کبری[۶]. صاحب مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رضوی، کوهی است میان مکه و مدینه، در نزدیکی ینبع، دارای آب فراوان و درختان زیاد کیسانیه می‌پندارند که محمد حنفیه، در آن‌جا زنده و مقیم است"[۷].
  • در دعای ندبه هم می‌خوانیم که: "أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا..."[۸].
  • در احادیث فراوانی از "رضوی" یاد شده است از جمله، پیامبر (ص) فرمود: "رضوی، خدای از آن خشنود است" و نیز فرمود: "رضوی از کوه‌های بهشت است". امام زین العابدین (ع)، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن جبرئیل امین در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که براق نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. قائم بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رضوی حرکت می‌کند"[۹]. امام صادق (ع) نیز از گرد آمدن ارواح مؤمنان در گلستان "رضوی" سخن می‌گوید: "... پس روح مؤمن در گلستان رضوی با آل محمد (ع) دیدار می‌کند... تا روزی که قائم اهل بیت قیام کند..." [۱۰][۱۱].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر. ک: طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۱۸۸
  2. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۶، ص ۲۴۳
  3. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۳.
  4. " لَيْتَ‏ شِعْرِي‏ أَيْنَ‏ اسْتَقَرَّتْ‏ بِكَ‏ النَّوَى‏ بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا‏‏"، سید بن طاووس، الاقبال، ص ۲۹۸.
  5. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص: ۳۶۳.
  6. غیبة طوسی ص ۱۶۲.
  7. مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.
  8. مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
  9. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.
  10. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.
  11. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۶۴.