آیا تکریم اماکن منسوب به امام مهدی از تکالیف عصر غیبت است؟ (پرسش)

آیا تکریم اماکن منسوب به امام مهدی از تکالیف عصر غیبت است؟
آیا تکریم اماکن منسوب به امام مهدی از تکالیف عصر غیبت است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت
مدخل اصلی	تکریم اماکن منسوب به امام مهدی
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

آیا تکریم اماکن منسوب به امام مهدی از تکالیف عصر غیبت است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی، در کتاب «تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌» در این‌باره گفته است:

«بزرگداشت اماکنی که به قدوم آن حضرت (ع) زینت یافته‌اند مانند: مسجد سهله، و مسجد کوفه، و سرداب مبارک در شهر سامره، و مسجد جمکران و غیر این‌ها از مواضعی که بعضی از صُلحا، آن حضرت را در آنجاها دیده‌اند، یا در روایات آمده که آن جناب در آنجا توقف دارد، مانند: مسجدالحرام، و تعظیم و احترام سایر چیزهایی که به او اختصاص دارد و منتسب می‌باشد، مانند: نام‌ها و القاب و کلمات و توقیعات و لباس‌های آن حضرت (ع) و کتاب‌هایی که احوالات آن بزرگوار و آنچه متعلق به اوست در آنها یاد گردیده، و مانند اینها... در اینجا نخست در استحباب و رجحان آن سخن می‌گوییم، و دوم در بیان چگونگی بزرگداشت و تعظیم آن مشاهده، و آنچه به وسیله آنها بزرگداشت حاصل می‌گردد»^[۱].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین عالی؛

حجت الاسلام و المسلمین مسعود عالی، در کتاب «مسأله مهدویت ۱» در این‌باره گفته است:

«از وظایف منتظران حضرت بزرگداشت مکان‌های مقدسی است که نسبتی ویژه با امام زمان (ع) دارند. مکان‌هایی مثل مسجد سهله، مسجد کوفه، مسجد جمکران در قم، سرداب مقدس در سامرا که منزل و محل تولد حضرت بوده و به طور کلی حرم‌های مطهر معصومین (ع) که محل نزول ملائکه و جایگاه نور و رحمت است.

حضور در این مکان‌ها و استفاده از معنویت و روحانیت آن و توجه و توسل به حضرت بقیةالله در این‌گونه فضاها سنخیت ما را با آن بزرگوار بیشتر می‌کند.

بحث و تفصیل یک به یک این مکان‌ها و بیان فضیلت آنها خود کتابی مستقل می‌طلبد فقط به عنوان نمونه روایتی از امام صادق (ع) درباره مسجد سهله که یکی از این اماکن است نقل می‌کنم تا اهمیت حضور در این مکان‌ها بیشتر روشن شود.

فضیلت مسجد سهله: امام صادق (ع) به ابوبصیر فرمودند: "گویا حضرت صاحب الزمان (ع) را می‌بینم که در مسجد سهله با اهل و عیالش فرود آید و منزل آن حضرت باشد. حق تعالی هیچ پیامبری را نفرستاده، مگر آنکه در آن مسجد نماز گذارده است. هر که در آن مسجد اقامت نماید، مثل آن است که در خیمه رسول خدا اقامت کرده باشد. هیچ مرد و زن مؤمنی نیست، مگر آنکه دلش به آن مسجد متمایل است. در آن مسجد سنگی است که در آن، صورت هر پیامبری هست. هیچ کس با نیّت صادق در آن مسجد نماز و دعا نمی‌کند، مگر آنکه با حاجتِ روا شده برمی‌گردد. و هیچ کس در آن مسجد امان نمی‌طلبد، مگر آنکه از آنچه که می‌ترسد امان یابد". ابوبصیر می‌گوید گفتم: بله، واقعاً این فضیلت است. حضرت فرمود: باز زیادتر از این برایت بگویم؟ عرض کردم: بله بفرمایید. فرمودند: "این مسجد از آن بقعه‌هایی است که خداوند دوست می‌دارد که او را در آنها بخوانند. هیچ شب و روزی نیست مگر آنکه ملائکه به زیارت آن مسجد می‌آیند و خدا را در آن عبادت می‌کنند". بعد فرمودند: "اگر من نزدیک به شما می‌بودم، همه نمازها را در آن مسجد به‌جا می‌آوردم". سپس فرمودند: "ای ابا محمد، آنچه از فضیلت این مسجد وصف نکردم، بیشتر از آن است که گفتم". ابوبصیر پرسید: فدایت شوم آیا حضرت قائم (ع) همیشه در آن مسجد خواهد بود؟ حضرت فرمودند: بله^[۲].

هزاران نفر از عاشقان حضرت ولی عصر (ع) در طول تاریخ بوده‌اند که در همین مکان‌های مقدس توسلات و توجهاتی به ساحت مقدس حضرتش داشته‌اند و مورد عنایت خاصی قرار گرفته و یا به تشرف محضرشان نائل شده‌اند»^[۳].

۲. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است: «در روایات، بزرگداشت و تکریم اماکنی که به قدوم آن حضرت زینت یافته‌اند، از تکالیف عصر غیبت یاد شده است. مانند: مسجد سهله، مسجد اعظم کوفه، سرداب، مسجد جمکران. و نیز مواضعی که بعضی از صلحا، حضرت را در آن مکان‌ها دیده‌اند، یا در روایات آمده که آن جناب در آن‌جا توقف دارند مانند: مسجد الحرام^[۴]»^[۵].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

پانویس

↑ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص۳۸۳-۳۸۴.
↑ المزار الکبیر لابن المشهدی، ص۱۳۵؛ بحارالانوار، ج۹۷، ص۴۳۶؛ مستدرک الوسائل، ج۳، ص۴۱۸.
↑ عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.
↑ مکیال المکارم، ج ۲، ص ۴۵۴ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۲۷.

[1] موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌، ص۳۸۳-۳۸۴.

[2] المزار الکبیر لابن المشهدی، ص۱۳۵؛ بحارالانوار، ج۹۷، ص۴۳۶؛ مستدرک الوسائل، ج۳، ص۴۱۸.

[3] عالی، مسعود، مسأله مهدویت ۱، ص۲۳۶، ۲۳۸.

[4] مکیال المکارم، ج ۲، ص ۴۵۴ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).

[5] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۲۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]