اوتاد

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت


مقدمه

  • از یاران برجسته حضرت مهدی (ع).
  • از آن‏جا که "اوتاد" جمع "وتد" به معنای میخ است، به نظر می‌‏رسد این گروه، از مردان بسیار خالص و دلاور هستند که همچون کوه استوار، در خدمت به آن حضرت به سر می‌‏برند[۱].
  • از روایات استفاده می‏‌شود که "اوتاد" سی تن از یاران خاصّ حضرت مهدی (ع) هستند که همواره در خدمت آن حضرت به سر می‌‏برند. هریک از آنان که از دنیا بروند، فرد شایسته دیگری جانشین او می‌‏شود. امام صادق (ع) و امام باقر (ع) فرمودند: " به ناگزیر، برای صاحب این امر، غیبتی است و به ناگزیر در غیبت او کناره‌‏گیری است. و نیکو جایگاهی است مدینه. و با وجود سی نفر ملازم هیچ گونه وحشتی نخواهد بود"[۲][۳].

اوتاد در موعودنامه

  • جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در قرآن آمده است: وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا[۴] ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم. برخی باتوجه به این آیه گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که اوتاد، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت حضرت مهدی (ع) به سر می‌برند. برخی از اوتاد به سی نفری که همواره در خدمت حضرت مهدی (ع) هستند و هرگاه یکی از آنها بمیرد، فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود، تعبیر کرده‌اند[۵]. در صفت اوتاد آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان غفلت نمی‌کنند، و از دنیا مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود[۶]. برخی گفته‌اند: اوتاد، چهار تن از اولیاء هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آنها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید[۷].
  • در حدیث قدسی آمده که خداوند عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش (ص) فرمود: ای احمد! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر انبیاء برتری دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به یقین، خوی نیک، سخاوت طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات[۸]. از این حدیث برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند[۹] که زمین با آنها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز اولیاء الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند[۱۰].

اوتاد در فرهنگنامه آخرالزمان

اوتاد نام گروهی از اصحاب امام زمان (ع) است. اوتاد به معنای «میخ‌ها» است. در قرآن آمده است وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا[۱۱].

این از معجزات قرآن کریم است. زیرا اکنون دانشمندان پس از گذشت سال‌ها از نزول این آیه پی به راز این آیه برده‌اند. [دانشمندان]] کشف کرده‌اند که زمین مانند گویی است که مرکز آن از آهن مذاب پر شده است و در بیرونی‌ترین لایه کره زمین پوسته‌ای سرد و سخت قرار دارد که قطر آن حدود ۳۰ کیلومتر است و در زیر آن لایه‌ای است به نام «جبه» که تا عمق ۲۹۰۰ کیلومتری امتداد دارد و به مواد خمیری، و در نهایت مذاب هسته زمین متصل می‌شود. کوه‌ها مانند میخ‌هایی پوسته زمین را به جبه متصل کرده‌اند. بنا به نظریه زمین‌شناسان همان گونه که کوه‌ها از روی زمین سر به فلک کشیده‌اند، به همان مقدار هم ریشه در زمین دوانده‌اند، و اگر این ریشه کوه‌ها نبود، پوسته زمین بر اثر گردش زمین و تفاوت چگالی آن با مواد مذاب داخلی، بر روی مواد مذاب به گردش در می‌آمد و موجب اصطکاک میان پوسته و مواد مذاب و گرم شدن پوسته زمین می‌شد که این امر غیر مسکون شدن کره زمین را در پی داشت. اکنون با توجه به این معجزه قرآنی در توضیح اوتاد می‌توان به اهمیت «اوتاد» که نام گروهی از اصحاب حضرت حجت است، پی برد. یعنی می‌توان آنان را واسطه آرامش زمین و برقرار حیات موجودات دانست که اگر آنان نبودند، همانا زندگی مردم بر روی زمین غیرممکن بود[۱۲][۱۳].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

  1. ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰
  2. " لَا بُدَّ لِصَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ‏ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ‏ الْمَنْزِلُ‏ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ‏ مِنْ‏ وَحْشَةٍ‏ ‏‏‏‏"؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۹۴.
  4. سوره نبأ، ۷.
  5. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.
  6. نجم الثاقب، باب نهم.
  7. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.
  8. بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.
  9. سوره نبأ، ۷.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۹.
  11. «و کوه‌ها را میخ‌هایی (محکم) نساختیم؟» سوره نبأ، آیه ۷.
  12. ر. ک: ابدال.
  13. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۲۸.