حرز امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

دعای منسوب به حضرت مهدی (ع) برای در امان ماندن از بلاها.

مقدمه

  • حرز در لغت به‌معنای دعایی است که برای حفظ‍‌ جان بر کاغذی می‌نویسند و آن را با خود دارند. امده است که حِرز امام زمان (ع) این است: "يَا مَالِكَ الرِّقَابِ وَ يَا هَازِمَ الْأَحْزَابِ يَا مُفَتِّحَ الْأَبْوَابِ يَا مُسَبِّبَ الْأَسْبَابِ سَبِّبْ لَنَا سَبَباً لَا نَسْتَطِيعُ لَهُ طَلَباً بِحَقِّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ أَجْمَعِينَ"[۱][۲].

معناشناسی

  • حرز، در لغت به معنای جای استوار و پناهگاه است. نیز دعای حفظ و تعویذ را گویند. در اصطلاح، بیشتر معنای دوم مقصود است[۳]؛ یعنی هرگونه دعای خواندنی و نوشتنی، بلکه هرگونه تعویذی است که مایه حفظ باشد و به وسیله آن پناه جویند.
  • وجه مشترک بین همه حرزها، به کار بستن آن‏ها برای محفوظ ماندن شخص و یا همراهان یا اموال او از گزند دشمنان یا پیش‏آمدهای ناگوار و حوادث پیش‏بینی نشده روزگار است.
  • برخی حرزها - مانند سایر احادیث و دعاها- با ذکر سند معتبر از معصوم نقل شده است؛ اما بعضی از آن‏ها استناد محکمی ندارد.
  • هریک از حرزها، ویژگی‌‏هایی دارند که در کتاب‌‏های دعا مورد اشاره قرار گرفته است. برای هرکدام از معصومان (ع) حرزهایی نقل شده است که بعضی از آن‏ها شهرت بیشتری دارند؛ یکی از آن‏ها حرز حضرت مهدی (ع)‏ است که چنین است: " بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ يَا مَالِكَ الرِّقَابِ وَ يَا هَازِمَ‏ الْأَحْزَابِ‏ يَا مُفَتِّحَ‏ الْأَبْوَابِ‏ يَا مُسَبِّبَ‏ الْأَسْبَابِ سَبِّبْ لَنَا سَبَباً لَا نَسْتَطِيعُ لَهُ طَلَباً بِحَقِّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"[۴][۵].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

  1. مفاتیح الجنان، باب پنجم.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۷۵
  3. ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۳۳۳؛ طریحی، مجمع البحرین، ج ۴، ص ۱۵
  4. مصباح کفعمی، ص ۳۰۵؛ مهج الدعوات، ص ۴۵
  5. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۶۷.