محمد بن عبدالله حمیری قمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از حمیری قمی)

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری، شیخ طوسی او را در زمره راویانی گزارش کرده که از امامان(ع) روایت نکرده‌اند.[۱] وی فردی موثق بود و با حضرت ولی عصر(ع) مکاتبه داشت و در ابواب شرعی از آن حضرت سؤال می‌‌کرد.[۲] محمد از پدرش عبدالله حمیری روایت دارد و جعفر بن قولویه[۳] احمد بن هارون فامی و جعفر بن حسین نیز از او روایت کرده اند[۴].

وی کتاب‌هایی دارد که خود درباره نگارش آنها می‌‌گوید: نسخه‌هایی که از کتاب‌های احمد برقی برداشته بودم، گم شد. در قم، بغداد و ری جستجو کردم، نیافتم؛ ازاین رو با مراجعه به اصول و نوشته‌ها، احادیثی را استخراج کردم و به تناسب موضوع در کتاب و باب خود جای دادم. آثار وی عبارت‌اند از: «الحقوق»، «الأوائل»، «السّماء»، «الأرض»، «المساحة والبلدان»، «ابلیس وجنوده»، «الاحتجاج»[۵]

از تاریخ درگذشت محمد حمیری اطلاعی در دست نیست؛ اما در سال ۳۰۴ هجری به یکی از شاگردانش به نام ابوعمرو سعید بن عمر اجازه روایت داده است[۶].[۷]

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. رجال (الطوسی)، ص۴۹۴.
  2. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۵۳.
  3. معجم رجال الحدیث، ج ۱۶، ص۲۳۳.
  4. الفهرست (الطوسی)، ص۱۵۶.
  5. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص۲۵۳.
  6. الذریعة، ج ۱، ص۲۴۱.
  7. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲، ص۳۷۵.