دعای امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از دعای عبرات)

مقدمه

  • در مفاتیح الجنان آمده است: کفعمی در مصباح فرموده این دعاء حضرت مهدی (ع) است: "اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ وَ صِدْقَ النِّيَّةِ..." در مهج ذکر شده که این دعاء حضرت حجت است: "إِلَهِي بِحَقِّ مَنْ نَاجَاكَ وَ بِحَقِّ مَنْ دَعَاكَ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ..."[۱][۲].
  • دعا سمات از عمری نقل شده است؛ اما به دلیل جایگاه او که نایب خاص حضرت مهدی (ع)‏ است می‏‌توان نسبت این دعا به آن حضرت را قوی دانست.
  • شیخ طوسی در مصباح المتهجد با عنوان " دعاء السمات مروی عن العمری یستحب الدعاء به آخر ساعة من نهار یوم الجمعة‏‏‏ ‏‏‏" آورده است. در آغاز این دعا چنین می‌‏خوانیم: " اللَّهُمَ‏ إِنِّي‏ أَسْأَلُكَ‏ بِاسْمِكَ‏ الْعَظِيمِ‏ الْأَعْظَم‏‏‏‏ ‏‏‏"[۳].
  • دعای صلوات دعایی است که در کتاب غیبة طوسی از حضرت صاحب الامر (ع) روایت شده است. مطلع آن چنین است: "اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ، وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ، وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ...". این دعای شریف از ادعیه ارزنده‌ای است که شایسته است در هرزمان به آن مداومت شود؛ به‌ویژه اوقاتی که به حضرت مهدی (ع) اختصاص بیشتری دارد، مانند: شب و روز نیمه شعبان و شب و روز جمعه. علی بن طاووس در کتاب "جمال الاسبوع" آن را در اعمال روز جمعه یاد کرده است[۴].[۵].
  • دعای عبرات دعایی است که از امام صادق (ع) روایت شده است. آورده‌اند که امام زمان (ع) جهت خلاص شدن شخصی، از دست گروهی ظالم، خواندن این دعا را سفارش کرده است. مطلع آن چنین است: "اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ وَ يَا كَاشِفَ الْكُرُبَاتِ أَنْتَ الَّذِي تَقْشَعُ سَحَابَ الْمِحَنِ..."[۶].[۷].
  • دعایی است که برای طلب ظهور حضرت مهدی (ع) خوانده می‌شود. چندین دعا به دعای فرج معروف است:
  • اوّل: دعای "يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ، وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ، يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ، وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ، يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، يَا مُنْتَهَى كُلِّ نَجْوَى، يَا غَايَةَ كُلِّ شَكْوَى، يَا عَوْنَ كُلِّ مُسْتَعِينٍ، يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا، يَا رَبَّاهْ -عَشْرَ مَرَّاتٍ- يَا سَيِّدَاهْ -عَشْرَةَ مَرَّاتٍ- يَا مَوْلَيَاهْ -عَشْرَ مَرَّاتٍ- يَا غَايَتَاهْ -عَشْرَ مَرَّاتٍ- يَا مُنْتَهَى رَغْبَتَاهْ -عَشْرَ مَرَّاتٍ- أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ، وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ (ع) إِلَّا مَا كَشَفْتَ كَرْبِي، وَ نَفَّسْتَ هَمِّي، وَ فَرَّجْتَ عَنِّي، وَ أَصْلَحْتَ حَالِي‏".
  • دوم: امیر المؤمنین علی (ع) برای حاجتی نزد حضرت رسول (ص) شکایت کرد و پیامبر به ایشان، این دعا را توصیه کرد: "يَا عِمَادَ مَنْ لَا عِمَادَ لَهُ وَ يَا سَنَدَ مَنْ لَا سَنَدَ لَهُ وَ يَا ذُخْرَ مَنْ لَا ذُخْرَ لَهُ وَ يَا حِرْزَ مَنْ لَا حِرْزَ لَهُ وَ يَا فَخْرَ مَنْ لَا فَخْرَ لَهُ وَ يَا رُكْنَ مَنْ لَا رُكْنَ لَهُ يَا عَظِيمَ الرَّجَاءِ يَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ يَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى يَا مُنْجِيَ الْهَلْكَى يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ أَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الَّذِي سَجَدَ لَكَ سَوَادُ اللَّيْلِ وَ ضَوْءُ النَّهَارِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ نُورُ الْقَمَرِ وَ دَوِيُّ الْمَاءِ وَ حَفِيفُ الشَّجَرِ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ". و امیر المؤمنین (ع) این دعا را دعای فرج نامید.
  • سوّم: مردی خدمت رسول خدا (ص) رسید و از گرفتاری خویش شکایت کرد. آن حضرت برای فرج او خواندن این دعا را سفارش کرد: "إِلَهِي طُمُوحُ الْآمَالِ قَدْ خَابَتْ إِلَّا لَدَيْكَ وَ مَعَاكِفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ إِلَّا عَلَيْكَ وَ مَذَاهِبُ الْعُقُولِ...".
  • چهارم: "اللهم يا ودود يا ودود يا ودود يا ذالعرش المجيد يا فعالا لما يريد اسئلك بنور وجهك الذي ملا اركان عرشك و بقدرتك التي قدرت بها علي جميع خلقك و برحمتك التي وسعت كل شيء لا اله الا انت يا مبديء يا معيد لا اله الا انت يا اله البشر يا عظيم الخطر منك الطلب و اليك الهرب وقع بالفرج يا مغيث اغثني".
  • پنجم: "اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا مَنْ عَلَا فَقَهَرَ وَ يَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ..."[۸].
  • ششم: کفعمی در بلد الامین فرموده، این دعاء حضرت مهدی (ع) است که آن را به شخصی که محبوس بود، تعلیم فرمود و آن فرد خلاص شد: "إِلَهِي‏ عَظُمَ الْبَلَاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ..."[۹].

هفتم: برخی دعای "اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ..."[۱۰] را دعای فرج نامیده‌اند[۱۱].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. مفاتیح، باب اول، فصل هفتم.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۶.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۳۱.
  4. مکیال المکارم، ج ۲، ص ۱۱۱ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۷.
  6. نجم الثاقب، باب هفتم.
  7. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۷.
  8. نجم الثاقب، باب هفتم، حکایت سی‌ام.
  9. مفاتیح الجنان، باب اول.
  10. مصباح المتهجد، ص ۶۳۰؛ بلد الامین، ص ۲۰۳.
  11. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۹.

رده:دعاهای مرتبط با امام مهدی