رؤیت امام مهدی به چند طریق ممکن است و چگونه می‌توان صدق و کذب آن را تشخیص داد؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
رؤیت امام مهدی به چند طریق ممکن است و چگونه می‌توان صدق و کذب آن را تشخیص داد؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

رؤیت امام مهدی به چند طریق ممکن است و چگونه می‌توان صدق و کذب آن را تشخیص داد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

پژوهشگران مؤسسه آینده روشن

پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند:

«رؤیت حضرت در عصر غیبت کبرا به سه صورت ممکن است:

  1. در عالم خواب؛
  2. در حال مکاشفه؛
  3. در حال بیداری.

که در حال بیداری از نظر کیفیت و نحوه دیدار سه گونه دارد:

  1. دیدار با حضرت با عنوان غیرحقیقی؛ به‌گونه‌ای که دیدارکننده هنگام ملاقات و بعد از آن، هیچ‌گونه توجهی به شخص حضرت ندارد و ایشان در این دیدار، فردی عادی و ناشناس تلقی می‌شود. این رؤیت ممکن است برای بسیاری از افراد به‌طور تصادفی و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد، ولی هرگز او را نمی‌شناسند[۱]
  2. دیدار حضرت همراه با شناخت؛ یعنی شخص دیدارکننده حضرت را به هنگام دیدار بشناسد. این نوع رؤیت، بسیار اندک و انگشت‌شمار است. زیرا چنین رؤیتی با فلسفه غیبت، منافات دارد و در عصر غیبت، اصل بر این است که حضرت از چشمان مردم پنهان باشد، مگر در مواردی که مصلحت مهم‌تری اقتضا کند و حضرت بنا به مصالحی خود را بشناساند که این نوع دیدار فوق‌العاده اندک است.
  3. رؤیت حضرت در حال غفلت از حضور امام (ع)؛ یعنی شخص امام (ع) را ملاقات می‌کند ولی در آن حال به حضور حضرت توجهی ندارد و وی را فردی عادی می‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلایل و شواهد موجود، یقین پیدا می‌کند که وی امام عصر (ع) بوده است.

بیشتر تشرفاتی که در کتاب‌ها نقل شده از این نوع است و نشناختن نیز یا به دلیل غفلت شخص دیدارکننده در آن حال است و یا به دلیل اینکه حضرت در او تصرفاتی تکوینی و ولایی کرده و اجازه شناخت را به وی نمی‌دهد؛ ولی بعد از جدایی، از قراین دیگر قطع پیدا می‌کند که وی امام بوده است. اما تشخیص صدق و کذب چنین رؤیت‌هایی، به دلیل یقینی و صدق گوینده نیاز دارد. چنین ادعاهایی از افراد ناموثّق و بی‌تقوا، پذیرفتنی نیست و اصل بر تکذیب مدعی چنین دیدارهایی است، مگر اینکه به صحت گفتار وی یقین داشته باشیم»[۲].

پانویس

  1. مؤید این مطلب، جمله‌ای است که می‌گویند: پس از ظهور حضرت، بسیاری از مردم می‌گویند: ایشان برای ما آشناست و ما قبلاً او را دیده بودیم
  2. مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۴۵.