زیارت علی
زیارت علی
- زیارت امام علی (ع)، که گامی در جهت تکریم حق و تجلیل انسانیت است، بر مذاق پیروان باطل و حیوانات انسان نما خوش نخواهد آمد. پس بی جهت نبود که امویان، کینه علی (ع) و آل علی را در سینه داشتند و تاب دیدن و شنیدن فضیلتهای صاحبان فضل و علم و شرافت و کرامت را نداشتند. دشمنی آل امیّه با آل علی، از خصومت حق و باطل سرچشمه میگرفت، نه چیز دیگر. درخشش فروغ علوی، که حتی پس از شهادتش هم افقها را روشن و زوایا را گرم میساخت، دیده تنگ نظران را میآزرد. به کوری چشم شبکوران، و علی رغم کینه و حسد شب پرگان و خفّاشان خورشیدگریز و ظلمت خواه، آفتاب تابنده وجود علی (ع) میتابید و جلوه جمال و کمال، در آن روزگار قحطی انسانیت و فقر معنویت، میدرخشید و حقارت دشمنان، در برابر عظمت علی (ع) بیشتر معلوم میشد. علی (ع) قرآن ناطق و عدالت و فضیلت مجسم و حقیقت و کمال متبلور بود. وجودهای مصنوعی و بودنهای کاذب، در مقابل فروغ شخصیت علی (ع) رنگ میباختند[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۸۵.