سردابیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

فرقه‌ای از غُلات دوازده امامی‌اند که منتظر خروج مهدی (ع) بودند و در ری می‌زیستند. انان هر بامداد جمعه، اسبی زین و لگام شده به سردابی برده سه بار می‌گفتند: "یا امام بسم الله". محّل این سرداب را در حلّه و بغداد نیز ذکر کرده‌اند که خود برداشتی از سرداب سامرّا است. مخالفان امامیه، عقیده غلات مذکور را به همه دوازده‌امامیان تعمیم داده‌اند! اما در کتاب‌های امامیه از این موضوع اثری نیست[۱].

منابع

پانویس