شعر شیعی
شیعه |
---|
شعر شیعی شعر شیعی از شعر غدیر جدا نیست.
مقدمه
- از آنجا که غدیر خم و ولایت علوی سرچشمۀ جوشش غدیریههای شیعی است و از آنجا که امامت امیر مؤمنان (ع)، نشان کمال دین و ارائۀ الگوی شایسته برای هدایت جامعه است، شاعران شیعه نیز همین جوهرۀ ناب را در سرودههای آیینی خود بر محور ولایت مطرح کرده و فرهنگ غنی "شعر شیعی" را بنیاد نهادهاند. شعر شیعی نشأت گرفته از باورهای ناب معتقدان به ولایت علی بن ابی طالب است و آبشخور آن غدیر است، با پیشینهای درخشان و پیشکسوتانی نامور و محتوایی غنی و متأثّر از آیات قرآن و معارف اهل بیت و سرشار از اشارات قرآنی و حدیثی به مناقب صاحب ولایت. شعر شیعی هم بعد مدیحه دارد هم مرثیه و هم حماسه. بارزترین شاخصۀ شعر شیعی، پرداختن به مسأله امامت اهل بیت و هدایتگری خاندان عصمت و احیای یاد مظلومیّتهای خاندان رسالت و افشای جنایات ظالمان نسبت به دودمان حضرت رسول (ص) است. ازاین رو در آیینۀ شعر شیعی، تصویری از فضیلتها، پاکیها، مبارزات حقطلبانه، مظلومیّت عترت و حماسۀ عاشورا و غدیر دیده میشود. از آنجا که حقیقت تشیّع، ریشهدار و ماندگار است شعر شیعی نیز جاویدان و فروغبخش و حرکتساز است و گنجینهای از علوم و معارف اهل بیتی و قرآنی است.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۴۰.