شهیدان راه ولایت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

شهیدان راه ولایت کسانی هستند که در راه دفاع از ولایت امیر المؤمنین (ع) و اثبات حقانیّت آن حضرت، یا به جرم محبت علی (ع) و شیعه بودن، به شهادت رسیده‌اند[۱].

مقدمه

  • نخستین شهیدۀ راه ولایت، حضرت فاطمه زهرا (ع) است که آن همه آسیب جسمی و روحی دید و پس از غصب خلافت و حمله به آن خانۀ مقدّس، باز هم پیوسته از حق علی (ع) دم می‌زد و از غاصبان نکوهش می‌کرد، تا آنکه در حال غضب بر آنان به دیدار خدا شتافت. پس از سلطۀ معاویه و زیاد بن ابیه و حجّاج و... بر مقدّرات مسلمین، بسیاری از شیعیان و شیفتگان ولایت علوی به دست حکّام جور دستگیر و شهید شدند. علی (ع) برخی را پیشگویی کرده بود که دستگیر و مجبور خواهند شد که از علی (ع) بیزاری بجویند و آنان جان خود را در این راه خواهند داد. میثم تمّار یک نمونۀ آن بود. در قرن‌های بعد نیز بسیاری از عالمان و محبّان علی (ع) گرفتار ناصبیان و مخالفان شدند و به جرم شیعه بودن، به شهادت رسیدند. مرحوم علاّمه امینی شرح حال برخی از آنان را در کتاب "شهداء الفضیله" آورده است. شیخ آقا بزرگ تهرانی دربارۀ این تألیف و آن شهیدان می‌نویسد:...یاد پرافتخار مردانی را ثبت کرده که سر برابر ستم فرود نیاوردند و دامن شرف پیراسته نگه داشتند و پلیدی ذلّت بر تن هموار نیافتند و زندگی جاویدان بر دنیای ننگین ترجیح نهادند و شکوه پایدار بر ماندن خوار برگزیدند و کفن شهادت در بر و عروس سعادت به بر درگذشتند.[۲] به یک معنی همۀ کسانی را که در همۀ دوران‌ها و همۀ سرزمین‌ها در راه دین حق و حکومت علوی و به فرمان ولایت مبارزه کرده و جان باخته‌اند، می‌توان شهیدان راه ولایت نامید[۳].

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۴۸.
  2. شهیدان راه فضیلت (ترجمۀ شهداء الفضیله)، ص ۱۷
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۴۸.