عسکریه

شناسه ارزیابی نشده
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  1. اینها پنداشته بودند که امام عسکری (ع) از دنیا نرفته، بلکه غایب شده است، با تمسک به روایت زیر ادعای خود را به ظاهر اثبات می‌کردند: هیچ امامی تا آشکارا پسر خود را به جانشینی معرفی نکند، از دنیا نمی‌رود؛ زیرا زمین نمی‌تواند بدون حجت باشد. اینها مدعی بودند که امام نمرده، بلکه غایب شده است. این نخستین غیبت اوست و پس از آن دوباره قیام خواهد کرد و غیبت دوم بعد از آن آغاز می‌شود. این گروه به نوعی در مورد امام عسکری (ع) متوقف شدند.
  2. این گروه معتقد بودند که حضرت عسکری (ع) رحلت کرده، ولی دوباره به زندگی بازمی‌گردد و او مهدی قائم است. اینها براساس روایتی از امام صادق (ع) که فرمود: "مهدی قائم بدین خاطر قائم نامیده می‌شود که پس از رحلتش قیام خواهد کرد"، گفتند: پس تردیدی نیست که او قائم است و پس از مرگ دوباره زنده می‌شود. اینان نظریات خود را با اندرز امام علی (ع) به کمیل تأیید می‌کنند که حضرت فرمودند: "خداوندا! حتما تو زمین را بدون قائم یا حجتی آشکار یا پنهان، که از سوی تو می‌آید، رها نخواهی ساخت؛ زیرا حجت‌ها و علاماتت هرگز بی‌اعتنا نمی‌شود. از این‌رو بر این مبنا نتیجه‌گیری می‌کردند که امام عسکری (ع) غایب و پنهان است، ولی وی قیام خواهد کرد.
  3. انشعاب سوم واقفه، لا ادریه بودند. آنها فکر می‌کردند حضرت رحلت کرده، ولی مطمئن نبودند جانشین امام چه کسی است؛ پسرش یا برادرش. بنابراین، در عسکری (ع) متوقف شدند؛ تا موضوع برای اینها روشن شود. به نظر می‌رسد که هواداران امام عسکری (ع) در اماکنی دور از شهر سامرا زندگی می‌کردند، که چنین ادعایی داشتند و لحظه رحلت حضرت حضور نداشتند. در مجموع این فرقه و انشعابات آن منقرض شده‌اند و اکنون وجود خارجی ندارند[۱][۲].

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس