منصب امیر الحاج‌

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

منصب امیرالحاج و سرپرستی زائران خانه خدا در امور حج و احکام و مناسک، علاوه بر جنبه دینی، بُعد سیاسی هم داشته است و تعیین کسی از سوی حکومت برای پیشوایی مسلمانان در ایام حج، به عنوان حضور رسمی مقام حکومت و رهبری در مراسم حج، تلقی می‌شده است. اگر خود خلیفه نبوده، کسی از سوی دستگاه خلافت، مأمور این کار می‌شده است[۱].

رابطه منصب امیرالحاج با زیارت

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۵۷-۱۶۰.
  2. «فاقم للناس الحجّ» نهج البلاغه فیض الاسلام، نامه ۶۷.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۵۷-۱۶۰.
  4. مروج الذهب، ج۴، ص۳۰۲.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۵۷-۱۶۰.
  6. مروج الذهب، ج۴، ص ۳۰۵، ۳۰۶.
  7. مروج الذهب، ج۴، ص ۳۰۵، ۳۰۶.
  8. تاریخ طبری، ج۷، ص ۱۲۰؛ مروج الذهب، ج۴، ص۳۰۹.
  9. مروج الذهب، ج۳، ص ۴۴۰و ج۴، ص ۳۰۹.
  10. مروج الذهب، ج۴، ص ۹۳۰۹.
  11. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۵۷-۱۶۰.
  12. مروج الذهب، ج۴، ص ۳۱۱؛ تاریخ طبری، ج۷، ص ۴۹۲با اندکی تفاوت در نقل.
  13. قرمطیان، یا قرامطه، فرقه‌ای بودند از اسماعیلیه، که در قرن چهارم می‌زیستند ولی بنیاد آن در سال ۲۸۰هجری به دست حمدان اشعث، معروف به"قرمط" گذاشته شد. آنان معتقد به شورش و قیام مسلحانه برای مبارزه با خلافت بودند و با قتل و کشتارها و حمله به مسجدالحرام در موسم حج و ایجاد درگیری‌های گوناگون، فتنه‌های فراوانی پدید آوردند. شورشیانی بودند با نظریات افراطی که با سلطه بنی عباس می‌جنگیدند و بحرین، یکی از نقاط مرکزیت آنان بود.
  14. مروج الذهب، ج۴، ص ۳۱۲.
  15. برای آشنایی بیشتر با ماهیت این گروه و جزئیات قیامشان، ر. ک: قیام کعبه، سرآغاز خونینِ قرن، ترجمه شاکر کسرایی.
  16. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۵۷-۱۶۰.