هنگام ظهور امام مهدی ایران اسلامی ما در چه شرایط و موقعیت اجتماعی است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
هنگام ظهور امام مهدی ایران اسلامی ما در چه شرایط و موقعیت اجتماعی است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری / اقامه حکومت اسلامی در عصر غیبت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

هنگام ظهور امام مهدی ایران اسلامی ما در چه شرایط و موقعیت اجتماعی است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در این‌باره گفته‌اند:

«با توجه به روایات، می‌توان شرایط ایران را تاحدودی این گونه ترسیم کرد: دانش و معارف دین اسلام و مکتب تشیع، از ایران و قم، به جهانیان صادر می‌شود؛ لذا موقعیّت علمی‌ ایران ممتاز است و اصلی‌ترین مرکز نشر مذهب اهل بیت (ع) خواهد بود. در روایتی از وجود مقدّس امام صادق (ع) نقل شده است: "به زودی کوفه، از مؤمنان خالی می‌گردد و دانش، مانند ماری که در سوراخش پنهان می‌شود، از آن شهر رخت می‌بندد. سپس علم ظاهر می‌شود در شهری به نام قم. آن شهر، معدن علم و فضل می‌گردد و از آن جا به سایر شهرها پخش می‌شود؛ به گونه‌ای که در زمین، ناآگاهی در دین باقی نمی‌ماند، حتی زنان در خانه‌ها. این قضیّه نزدیک ظهور قائم (ع) واقع می‌شود... علم، از قم به سایر شهرها در شرق و غرب پخش می‌شود و حجّت بر جهانیان تمام می‌شود؛ به گونه‌ای که در تمام زمین، فردی پیدا نمی‌شود که دین و علم به او نرسیده باشد. بعد از آن، قائم (ع) قیام می‌کند و سبب انتقام خدا و غضب او بر بندگان ظالم و معاند می‌شود؛ زیرا خداوند، انتقام و عذاب بر بندگان را روا نمی‌دارد، مگر وقتی که حجّت را انکار کنند.[۱]

  • در ایران خیزش و جنبشی بزرگ برای دعوت مردم به طرف دین، روی می‌دهد. از امام کاظم (ع) نقل شده است: "مردی از اهل قم، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند. گروهی، گرد او اجتماع می‌کنند که مانند پاره‌های آهنند و بادهای تند حوادث نمی‌تواند آنان را از جای بَرکنَد. از جنگ خسته نمی‌شوند و کناره‌گیری نمی‌کنند و بر خدا توکل می‌کنند. سرانجام، پیروزی برای متقین و پرهیزکاران است".[۲]
  • شاید این حرکت، همان حرکتی است که از امام باقر (ع) نقل شده است: "گویا می‌بینم گروهی از مشرق زمین، خروج می‌کنند و طالب حق هستند؛ اما به آنان پاسخ داده نمی‌شود. مجدداً، بر خواسته خود تأکید می‌کنند؛ ولی جواب نمی‌شنوند. پس چون چنین دیدند، شمشیرها را به دوش می‌کشند و مقابل دشمن می‌ایستند، تا حق به آنان داده می‌شود، اما این بار قبول نمی‌کنند؛ بلکه قیام می‌کنند و نمی‌دهند آن را پرچم قیام را مگر به صاحب شما امام زمان (ع)"[۳]»[۴].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. بحارالانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۳.
  2. بحارالانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶.
  3. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۳.
  4. آفتاب مهر، ج۱، ص ۲۰۵-۲۰۶.