عترت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

عترت فرزندان، خویشاوندان و بستگان هر کس را عترت او گویند. در اصطلاح دینی، خاندان پیامبر خدا (ص) یعنی حضرت زهرا (س) امیرالمؤمنین (ع) و امامان معصوم دیگر را گویند. پیامبر درباره عترت خود بسیار سفارش کرده و آنان را معیار حق دانسته و به محبت و اطاعت آنان دستور داده است. در احادیث فراوانی پیامبر خدا (ص)، قرآن و عترت را با هم یاد کرده و آنها را "ثَقَلین" دانسته است. عترت رسول خدا (ص) نزد خدا مقامی بس ارجمند دارند و نور آنان را خداوند پیش از خلقت جهان آفریده است و در این جهان هم عترت آن حضرت، بهترین دودمان در میان انسان‌هایند. از عترت پیامبر، با عنوان اهل‌بیت و آل الله هم یاد می‌‌شود[۱].

مقدمه

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۷.
  2. ر. ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۵ ص ۲۱۲
  3. «إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُم‏ بِهِمَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض‏»؛معانی الأخبار، ص ۹۱
  4. معانی الأخبار، ص ۹۲
  5. معانی الأخبار، ص ۹۳
  6. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۸۰.