چرا امام مهدی پیر نشده‌اند؟ می‌گویند وقتی حضرت ظهور کنند مانند جوانان هستند؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
چرا امام مهدی پیر نشده‌اند؟ می‌گویند وقتی حضرت ظهور کنند مانند جوانان هستند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

چرا امام مهدی پیر نشده‌اند؟ می‌گویند وقتی حضرت ظهور کنند مانند جوانان هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

سید جعفر موسوی‌نسب

حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:

  • «طبق اعتقاد شیعه، امام مهدی (ع) نزدیک به دوازده قرن عمر کرده (از سال ۲۵۵ ه.ق) و هنوز هم زنده است و بعد از این هم جز خدا کسی نمی‌داند که چه مدّتی عمر خواهد کرد. این جریان، برخلاف نظام عادی طبیعت است، ولی یک امر نامعقول و خلاف ادراک عقل نیست و علم هم آن را ردّ نمی‌کند؛ چون هیچ مانعی ندارد که خداوند قادر متعال با آن قدرت لایزال خود، شرایطی را در شخصی به وجود آورد که هزاران سال یا بیشتر عمر کند.
  • برای توضیح بیشتر باید به یک نکته توجه نمود و آن این‌که: انسان در محیط زندگی خود به یک سلسله از امور عادت نموده است و اگر واقعه‌ای برخلاف آن چه عادت کرده بشنود، بسیار بعید و بلکه غیرممکن می‌شمارد؛ مثلاً ما سبز شدن و باردار شدن درختان میوه را در محیط زندگی خود چنین دیده‌ایم: فصل بهار که برسد، هوا ملایم می‌شود. کم‌کم شاخه‌های بی‌برگ درختان، شکوفه و گل‌برگ درمی‌آورند و پا به پای گرمی هوا پیش می‌روند و بالاخره در تابستان میوه‌های رسیده را از درخت می‌چینیم. ما بنابراین وضع، عادت کرده‌ایم؛ اگر چنانچه از روز اول غیر از این وضع را دیده بودیم، مسلّماً به همان عادت می‌کردیم. هم‌چنین مشاهده کرده‌ایم که افراد بشر که از مادر متولّد می‌شوند، چندین سال (تقریبا ۱۵ سال) دوران کودکی خود را می‌گذرانند. بعد به دوران جوانی قدم می‌گذارند و در زمانی هم می‌میرند. انسان چون از روز اول این چنین دیده و با این وضع عادت کرده است، همین که می‌شنود انسانی هزار و اندی سال عمر کرده است تعجب می‌کند. در طبیعت، غرایب و نوادر غیرعادی بسیار وجود دارد. فلاسفه می‌گویند: هر چیزی که انسان از غرایب و عجایب می‌شنود، اگر دلیل علمی و قطعی بر محال بودن آن نباشد، نباید آن را انکار کند؛ بنابراین ما دلیل عقلی و علمی بر محال بودن عمر طولانی نداریم؛ بلکه برعکس دلیل علمی و قطعی و دینی و تاریخی بر امکان طولانی بودن عمر داریم. از نظر علمی، زیست‌شناسان می‌گویند: اگر اختلال‌ها و آسیب‌هایی که به انسان می‌رسد و موجب کوتاهی عمر او می‌شود، رفع گردد، عمر او به دویست سال خواهد رسید. این‌که می‌بینیم انسان عادتاً هفتاد یا هشتاد سال عمر می‌کند، بر اثر آن است که عضوی از او فرسوده می‌شود و به عضوهای دیگر سرایت می‌کند[۱]. "ریمند وبرل" استاد دانشگاه "جونس هیکنس" می‌گوید: اعضای رئیسه جسم انسان، استعداد قابلیت خلود و دوام را دارند و این موضوع با آزمایش‌ها اثبات شده و حداقل احتمال و حدس راجحی است؛ زیرا حیات اجزای مورد آزمایش، هنوز ادامه دارد[۲]. آزمایشاتی که دانشمندان، روی حشرات و سلول‌ها و گیاهان انجام داده‌اند، نشان می‌دهد که گاهی عمر آنها را به صدها بلکه هزارها برابر می‌توان رساند. به عنوان مثال شما گندم را ملاحظه کنید که در انبار بیش از یکی دو سال باقی نمی‌ماند. از بازار گندم‌فروشان سؤال کنید که طبیعت گندم، چقدر اجازه بقا می‌دهد؟ در جواب می‌گویند: در جای مرطوب بیش از شش ماه عمر نمی‌کند، در جای خشک یک تا دو سال عمر می‌کند. اما اگر همین گندم را در سنبل نگهداری کنیم، بیش از هشتاد سال عمر می‌کند، به این حقیقت در قرآن مجید اشاره شده است، آن‌جا که یوسف (ع) خواب شاه را تعبیر می‌کند و می‌فرماید: قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تَأْكُلُونَ[۳]؛ در کاوش‌های باستانی و حفاری‌هایی که در مصر باستان به عمل آمده، در مقبره فرعون مصر، گندم‌هایی در سنبل از اهرام مصر به دست آورده‌اند و در شک بودند که آیا قوه رشد و نموّ در آن‌ها باقی است یا نه؟ برای امتحان گندم‌ها را کاشتند، کاملاً سبز شدند؛ در حالی این گندم‌ها دست‌کم چهار هزار سال پیش در آن‌جا کاشته شده بودند؛ بنابراین برخی امور هرچند غیرعادی هستند اما محال نیستند. همان طوری که گفته شد، طبق نظریه زیست‌شناسان، مدت عمر طبیعی هر موجود زنده از نظر علمی حدّ معین و ثابتی ندارد و مثل ساعت کوکی نیست که هرگاه انرژی آن تمام شد، از حرکت باز بماند، بلکه عمر هر موجود زنده تابع شرایط زندگی است و با تغییر شرایط، میزان عمرها نیز کم و زیاد می‌شود. "یوری خیالکف" استاد پلی تکنیک "کیف" در شوروی سابق می‌گوید: سلول که سنگ اول و اصلی بنای جانداران می‌باشد، جاوید است و هرگز نمی‌میرد؛ مشروط بر این‌که غذا داشته باشد و سرما و گرمای شدید سبب هلاکتش نشود. وی اضافه می‌کند: انسان باید زنده و جاوید باشد و هرگز از بین نرود؛ زیرا سلول‌های تشکیل دهنده بدن او جاوید است[۴].
  • از نظر دینی، نه تنها هیچ‌گونه دلیلی بر انکار عمر طولانی در افراد استثنا شده نداریم، بلکه در روایات و تواریخ مذهبی می‌خوانیم که ادریس، الیاس و خضر و عیسی (ع) هنوز زنده‌اند و هم‌چنین لقمان حکیم ۴۰۰۰ سال و عاد (ع) ۳۵۰۰ سال و پیامبران دیگر عمرهای بسیار طولانی کرده‌اند. تا آن‌جا که در قرآن درباره حضرت نوح (ع) می‌فرماید: وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسِينَ عَامًا[۵]. امام رضا (ع) می‌فرماید: قائم (ع) کسی است که هرگاه خروج کند، در سن پیری است؛ امّا سیمای جوان دارد و آن‌چنان قدرت جسمی دارد که اگر دستش را بر بزرگ‌ترین درخت روی زمین بیندازد، می‌تواند آن را از ریشه برکند و اگر در میان کوه‌ها صدایش را بلند کند، سنگ‌های کوه‌ها قطعه‌قطعه گردند، عصای موسی (ع) و انگشتر سلیمان (ع) همراه اوست. امام زمان (ع) کاری خواهد کرد که در روی زمین قسط و عدل ایجاد بشود و این کاری است که احدی به آن دست نیافته است؛ بنابراین تجربه همه انبیا و اولیا به دست اوست و باید چنان قدرتی داشته باشد که تمام زورمداران دنیا را به زانو دربیاورد و انتقام همه مظلومان جهان را بگیرد»[۶].

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. مجله دانشمند، سال ۶، شماره ۱، ص ۴۳.
  2. مجله المقتطف، شماره ۳، سال ۹۵.
  3. «یوسف فرمود: هفت سال فراوانی به توسعه زراعت بکوشید و مازاد مصرف ضروری را در انبارها ذخیره کنید و دانه‌ها را هم‌چنان در خوشه گندم بگذارید (تا سالم و پاکیزه بماند)». سوره یوسف، آیه ۴۷.
  4. مجله خواندنی‌ها، سال ۲۸، شماره ۳۸، ص ۴۳.
  5. «نوح (ع) در میان قوم خود هزار سال جز ۵۰ سال (۹۵۰ سال) درنگ کرد (و پیامبری کرد)». عنکبوت، ۱۴.
  6. دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۱۴۲-۱۴۷.