نمایش مبدأ برای بحث:اصحاب فیل

==[[اصحاب فیل]]==
[[شهرت]] گروهی است که همراه فیل‌ها برای تخریب [[کعبه]]، عازم [[مکه]] شدند. [[ابرهه]]، [[حاکم یمن]] که به «[[ذونواس]]» مشهور بود، در [[صنعا]] کنیسه‌ای ساخت تا توجه [[اعراب]] را از کعبه به آن [[منحرف]] سازد. باید گفت: تا آن [[زمان]]، بنای چنان با عظمتی ساخته نشده و چون ارتفاع بسیار زیادی داشت به «القُلَّیس» یا «کعبه القُلَّیس» معروف بود<ref>لازم به گفتن است که انگیزه اصلی ابرهه منحرف کردن افکار و اعتقادات مردم از کعبه و از بین بردن عامل توجه و اقتدار اعراب بوده است و نباید بی‌احترامی اعرابی مذکور به کنیسه او را بهانه اصلی هجوم به مکه دانست.</ref>.
وی به [[نجاشی]]، [[پادشاه]] [[حبشه]] [[نامه]] نوشت که من برای تو کنیسه‌ای ساخته‌ام که تاکنون نظیر آن نبوده است؛ بر تو منتی ندارم جز این که [[حج]] اعراب را به جانب آن متوجه سازم. یکی از اعراب به نام «[[حُذَیفه بن عبد بن فقیم]]» از جریان این [[نامه‌نگاری]] [[آگاه]] شده و با [[خشم]] تمام به سوی [[کنیسه]] مذکور رفته و به آن [[بی‌حرمتی]] کرد. خبر اقدام او به ابرهه رسید؛ چون دانست وی [[اهل مکه]] است [[سوگند]] خورد که به سوی [[خانه]] آنان ([[بیت الله الحرام]]) رفته و آن را تخریب کند؛ آنگاه لشکری آماده کرده و با فیل‌ها به سوی مکه روان شد. اعراب از شنیدن خبر [[هجوم]] وی هراسیدند و یکی از بزرگان [[یمن]] به نام «ذونفر» به گردآوری نیرو و [[جنگ]] علیه ابرهه برخاست و پس از [[نبرد]] با او [[شکست]] خورده و به [[اسارت]] درآمد. ابرهه مقاومت‌های ناچیز اعراب را درهم شکست و از آنان به عنوان [[راهنما]] استفاده کرد. در [[طائف]]، [[پیروان]] [[بتکده]] «[[لات]]» نیز با ابرهه [[یار]] شده و گفتند تو به دنبال [[خانه کعبه]] در مکه هستی و آن خانه خدای ما یعنی خانه «لات» نیست و ما همراه تو خواهیم آمد؛ در نتیجه ابرهه از کشتن آنان صرف نظر کرد. وقتی ابرهه به «مُغَمَّس» (یک سوم فرسخی [[مکه]]) رسید، [[اسود بن مقصود حبشی]] را با تعدادی از [[لشکریان]] به پیش فرستاد تا به [[غارت اموال]] [[اعراب]] بپردازند. وی نیز در نزدیکی مکه، اموالی از ساکنان «تهامه» را [[غارت]] کرده و در این میان یکصد شتر از [[عبدالمطلب بن هاشم]]، بزرگ و [[سرور]] [[قریش]] نیز به غارت رفت. [[قبایل قریش]]، یعنی [[کنانه]] و هُذیل و سایر ساکنان [[حرم]] با شنیدن خبر [[هجوم]] [[ابرهه]] از مکه گریختند. در این هنگام وی، «حناطه حِمیری» را برای [[کسب اطلاعات]] از بزرگ و سرور مکه اعزام داشت و به او گفت که هشدار دهد ما برای [[جنگ]] با شما نیامده بلکه می‌خواهیم [[کعبه]] را ویران کنیم، اگر شما مقاومتی نکنید خون‌تان ریخته نخواهد شد. [[مأمور]] ابرهه وارد مکه شده و [[پیام]] وی را به [[عبدالمطلب]] رسانید. او نیز گفت به [[خدا]] [[سوگند]] ما به جنگ وی برنخاسته و توان آن را نداریم؛ این [[خانه]] و حرم [[خداوند]] و خانه [[دوست]] او ابراهیم{{ع}} و متعلق به آنان است. اگر بخواهند خود آن را [[حفظ]] خواهند کرد.

حناطه سپس عبدالمطلب را نزد ابرهه برد، او با دیدن [[عظمت]] و [[بزرگواری]] عبدالمطلب، او را بی‌نهایت [[اکرام]] کرد و به مترجم خود گفت: از او بپرس خواسته‌اش چیست؟ او نیز گفت: این که شترانم را به من بازگردانی؛ ابرهه از شنیدن این سخنان متعجب شد و به او گفت من با دیدن [[شکوه]] و عظمت تو در [[فکر]] دیگری بودم [[حال]] می‌بینم به دنبال شترانت هستی و خانه‌ای را که از برای [[دین]] تو و اجداد تو است و من برای تخریب آن آمده‌ام رها کرده‌ای؟ عبدالمطلب، به ابرهه چنین گفت: {{عربی|أَنَا رَبُّ الْإِبِلِ وَ إِنَّ لِلْبَيْتِ رَبّاً سَيَمْنَعُهُ}} من صاحب شتران خود هستم و این خانه نیز صاحبی دارد که او را [[محافظت]] می‌کند.
ابرهه گفت: چگونه وی می‌تواند مانع من شود؟ عبدالمطلب گفت: این تو و این خانه؛ پس ابرهه دستور داد شتران وی را به او بازگردانند. بزرگ [[قریش]] پس از بازگشت به [[مکه]] از [[مردم]] خواست تا [[شهر]] را ترک کرده و به [[کوه‌ها]] و دره‌ها [[پناه]] جویند؛ آنگاه حلقه در [[کعبه]] را گرفت و دفع [[ابرهه]] را از [[خداوند]] [[طلب]] کرد. او پس از سرودن اشعاری [[خانه]] را رها ساخت و همراه دیگران به دره‌های اطراف رفت تا تماشاگر اقدام ابرهه با کعبه باشد.

فیلی که ابرهه بر آن سوار بود، هنگامی که به سوی کعبه متوجه می‌شد به زانو می‌نشست و به رغم زدن تازیانه، [[حرکت]] نمی‌کرد و هنگامی که روی فیل را به سمت [[شام]] و دیگر نقاط برمی‌گرداندند به راه می‌افتاد، اما به طرف بیت‌الله نمی‌رفت. در این [[حال]] بود که خداوند {{متن قرآن|وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ}}<ref>«و بر (سر) ایشان پرندگانی دسته‌دسته فرستاد» سوره فیل، آیه ۳.</ref> پرندگانی از دریا فرستاد که هر یک سه سنگ به اندازه یک نخود در منقار و چنگال داشتند. هیچ یک از این سنگ‌ها رها نشد جز آنکه یکی از [[سپاهیان]] ابرهه را هلاک کرد؛ حتی گریختگان، که ابرهه نیز در میان آنان بود، [[هدف]] قرار گرفته و هلاک شدند<ref>فروع کافی، ج۴، ص۲۱۶.</ref>. [[خداوند عزوجل]] پس از [[بعثت]] [[پیامبراکرم]]{{صل}} نعمت‌های خویش را برای [[حفظ]] و صیانت کعبه و [[بیت الله]] با [[نزول آیات]] [[سوره فیل]] در [[قرآن کریم]] یادآوری فرمود:
{{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ * أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ * وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ * تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ * فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ}}<ref>«آیا ندیدی پروردگارت با پیلسواران چه کرد؟ * آیا نیرنگ آنان را بیرنگ نکرد؟ * و بر (سر) ایشان پرندگانی دسته‌دسته فرستاد * که بر آنان سنگریزه‌هایی از گلسنگ فرو می‌افکندند * پس (خداوند) آنها را چون کاهبرگی نیم جویده کرد» سوره فیل، آیه ۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۱۴.</ref>

== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']]
{{پایان منابع}}