خالد بن عمرو ازدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = خالد بن عمرو ازدی
| موضوع مرتبط = خالد بن عمرو ازدی
خط ۳۵: خط ۳۴:


[[رده: خالد بن عمرو ازدی]]
[[رده: خالد بن عمرو ازدی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱

مقدمه

خالد فرزند عمرو ازدی، منسوب به طایفه اَزد که از بزرگ‌ترین قبایل عرب قحطانی است که در یمن و حجاز سکونت داشتند و برخی از آنها به عراق هجرت کردند و خالد و پدرش ساکن کوفه بوده‌اند.

امام علی(ع)، طی اشعاری از این قبیله تمجید کردند و آنها را شمشیر خود دانستند.

خالد به همراه پدرش عمرو و غلام پدر به نام سعد و نیز مجمع بن عبدالله مذحجی و نافع بن هلال با راهنمایی طرماح بن عدی، در منزلگاه عذیب الهجانات بین راه مکه به کوفه، به امام حسین(ع) ملحق شدند و تا کربلا و روز عاشورا همراه حضرت بودند تا به شهادت رسیدند[۱].

وی در روز عاشورا پس از پدرش، عازم میدان شد و چنین رجز خواند:

صَبْراً عَلَى‏ الْمَوْتِ‏ بَنِي‏ قَحْطَانَكَيْمَا تَكُونُوا فِي رِضَا الرَّحْمَنِ
ذِي الْمَجْدِ وَ الْعِزَّةِ وَ الْبُرْهَانِ‏وَ ذِي الْعُلَى وَ الطَّوْلِ وَ الْإِحْسَانِ
يَا أَبَتَا قَدْ صِرْتَ فِي الْجِنَانِ‏فِي قَصْرِ دُرٍّ حَسَنِ الْبُنْيَانِ[۲]
(ای) فرزندان قحطان! بر مرگ در راه خدا) بردبار باشید؛ تا خشنودی خداوند رحمان را دریابید. (پروردگاری که) دارای مجد و عترت و برهان و مقام بالا و قدرت و احسان است. ای پدر! در بهشت و در قصری که از در ساخته شده جای گرفتی.

او در این حال به دشمن حمله کرد و چند تن از آنها را به هلاکت رساند و سرانجام مدال پر افتخار شهادت را به گردن آویخت و به خیل شهیدان پیوست.

در کتاب‌های مقاتل و تاریخ، بیش از این درباره خالد بن عمرو سخنی به میان نیامده است.[۳]

منابع

پانویس

  1. در مقتل مقرم، ص۱۱۸. شرح ملحق شدن خالد و همراهان به کاروان حسینی را در ترجمه مجمع بن عبدالله و حربن یزید ریاحی در همین اثر ملاحظه نمایید.
  2. مقتل مقرم، ص۱۱۸؛ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۳.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۲۳-۴۲۴.