نخستین نمازگزار: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امام علی]]{{ع}} در تمام [[تغییر]] و تحولات [[زندگی]] [[رسول اکرم]]{{صل}} در کنار آن بزرگوار قرار داشت، وی در وجود [[پیامبر]]{{صل}} الگوی تمام [[عیاری]] را می‌دید که می‌توانست پاسخگوی [[آرزوها]] و خواسته‌های [[ارزشمند]] او باشد. به همین دلیل در کارهایش از او [[پیروی]] می‌کرد و حرکات و سکنات او را با دقّت نظاره‌گر بود و از او [[متابعت]] می‌نمود و از تمام [[دستورات]] و [[نواهی]] [[رسول خدا]]{{صل}} [[قبل از بعثت]] [[شریف]] [[نبوی]] تا [[واپسین لحظات عمر]] [[مبارک]] آن [[حضرت]]، [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] کرد و به [[اتفاق]] [[تاریخ‌نگاران]]، وی در برابر رسول خدا{{صل}} حتی یک کلمه اعتراض‌آمیز بر زبان نیاورد. | [[امام علی]] {{ع}} در تمام [[تغییر]] و تحولات [[زندگی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} در کنار آن بزرگوار قرار داشت، وی در وجود [[پیامبر]] {{صل}} الگوی تمام [[عیاری]] را می‌دید که می‌توانست پاسخگوی [[آرزوها]] و خواسته‌های [[ارزشمند]] او باشد. به همین دلیل در کارهایش از او [[پیروی]] می‌کرد و حرکات و سکنات او را با دقّت نظاره‌گر بود و از او [[متابعت]] می‌نمود و از تمام [[دستورات]] و [[نواهی]] [[رسول خدا]] {{صل}} [[قبل از بعثت]] [[شریف]] [[نبوی]] تا [[واپسین لحظات عمر]] [[مبارک]] آن [[حضرت]]، [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] کرد و به [[اتفاق]] [[تاریخ‌نگاران]]، وی در برابر رسول خدا {{صل}} حتی یک کلمه اعتراض‌آمیز بر زبان نیاورد. | ||
[[امام]]{{ع}} خود به [[صراحت]] فرمود که نخستین نمازگزار پس از رسول خدا{{صل}} بوده است: | [[امام]] {{ع}} خود به [[صراحت]] فرمود که نخستین نمازگزار پس از رسول خدا {{صل}} بوده است: | ||
غیر از رسول خدا{{صل}} کسی در [[نماز]] بر من پیشی نگرفت<ref>نهج البلاغه فیض، ص۳۹۷، خطبه ۱۳۱.</ref>. | غیر از رسول خدا {{صل}} کسی در [[نماز]] بر من پیشی نگرفت<ref>نهج البلاغه فیض، ص۳۹۷، خطبه ۱۳۱.</ref>. | ||
از حبّه عرنی نیز نقل شده گفت: روزی علی{{ع}} را فوق‌العاده خندان یافتم به گونه‌ای که هیچ‌گاه او را چنان خندان ندیده بودم که دندان‌های نواجدش پدیدار شود و سپس فرمود: | از حبّه عرنی نیز نقل شده گفت: روزی علی {{ع}} را فوق‌العاده خندان یافتم به گونه‌ای که هیچ‌گاه او را چنان خندان ندیده بودم که دندان‌های نواجدش پدیدار شود و سپس فرمود: | ||
خدایا! سراغ ندارم بنده‌ای غیر از پیامبر این [[امّت]]، قبل از من تو را پرستیده باشد<ref>تاریخ دمشق، ج۱، ص۴۹، حدیث ۸۸.</ref>. | خدایا! سراغ ندارم بنده‌ای غیر از پیامبر این [[امّت]]، قبل از من تو را پرستیده باشد<ref>تاریخ دمشق، ج۱، ص۴۹، حدیث ۸۸.</ref>. | ||
در [[تفسیر]] این فرموده خدای متعال | در [[تفسیر]] این فرموده خدای متعال | ||
{{متن قرآن|وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ}}<ref>«و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.</ref> | {{متن قرآن|وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ}}<ref>«و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.</ref> | ||
از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده گفت: این [[آیه]] شریف در [[شأن]] رسول خدا{{صل}} و [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} نازل گشته و این دو بزرگوار نخستین [[نمازگزاران]] و رکوع‌کنندگان بودند<ref>شواهد التنزیل حسکانی، ج۱، ص۸۵.</ref>. | از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده گفت: این [[آیه]] شریف در [[شأن]] رسول خدا {{صل}} و [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} نازل گشته و این دو بزرگوار نخستین [[نمازگزاران]] و رکوع‌کنندگان بودند<ref>شواهد التنزیل حسکانی، ج۱، ص۸۵.</ref>. | ||
از [[انس بن مالک]] منقول است که رسول خدا{{صل}} فرمود: | از [[انس بن مالک]] منقول است که رسول خدا {{صل}} فرمود: | ||
[[فرشتگان]] بر من و علی هفت بار [[درود]] فرستادند؛ زیرا از کسی جز من و علی [[گواهی]] به {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ}} به [[آسمان]] بالا نرفته بود<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۴، حدیث ۱۹؛ نظیر این مطلب را شیخ مفید در ارشاد، ص۳۰ فصل ۱، باب ۲ آورده و ابن اثیر در اسد الغابه، ج۴، ص۱۸ مانندش را روایت کرده است.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]] ص ۷۱.</ref> | [[فرشتگان]] بر من و علی هفت بار [[درود]] فرستادند؛ زیرا از کسی جز من و علی [[گواهی]] به {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ}} به [[آسمان]] بالا نرفته بود<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۴، حدیث ۱۹؛ نظیر این مطلب را شیخ مفید در ارشاد، ص۳۰ فصل ۱، باب ۲ آورده و ابن اثیر در اسد الغابه، ج۴، ص۱۸ مانندش را روایت کرده است.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]] ص ۷۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نخستین نمازگزار است. نخستین نمازگزار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نخستین نمازگزار در حدیث - نخستین نمازگزار در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
امام علی (ع) در تمام تغییر و تحولات زندگی رسول اکرم (ص) در کنار آن بزرگوار قرار داشت، وی در وجود پیامبر (ص) الگوی تمام عیاری را می‌دید که می‌توانست پاسخگوی آرزوها و خواسته‌های ارزشمند او باشد. به همین دلیل در کارهایش از او پیروی می‌کرد و حرکات و سکنات او را با دقّت نظاره‌گر بود و از او متابعت می‌نمود و از تمام دستورات و نواهی رسول خدا (ص) قبل از بعثت شریف نبوی تا واپسین لحظات عمر مبارک آن حضرت، اطاعت و فرمانبرداری کرد و به اتفاق تاریخ‌نگاران، وی در برابر رسول خدا (ص) حتی یک کلمه اعتراض‌آمیز بر زبان نیاورد.
امام (ع) خود به صراحت فرمود که نخستین نمازگزار پس از رسول خدا (ص) بوده است: غیر از رسول خدا (ص) کسی در نماز بر من پیشی نگرفت[۱]. از حبّه عرنی نیز نقل شده گفت: روزی علی (ع) را فوق‌العاده خندان یافتم به گونه‌ای که هیچ‌گاه او را چنان خندان ندیده بودم که دندان‌های نواجدش پدیدار شود و سپس فرمود: خدایا! سراغ ندارم بنده‌ای غیر از پیامبر این امّت، قبل از من تو را پرستیده باشد[۲].
در تفسیر این فرموده خدای متعال
وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ
[۳]
از ابن عباس روایت شده گفت: این آیه شریف در شأن رسول خدا (ص) و علی بن ابی طالب (ع) نازل گشته و این دو بزرگوار نخستین نمازگزاران و رکوع‌کنندگان بودند[۴].
از انس بن مالک منقول است که رسول خدا (ص) فرمود: فرشتگان بر من و علی هفت بار درود فرستادند؛ زیرا از کسی جز من و علی گواهی به «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ» به آسمان بالا نرفته بود[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه فیض، ص۳۹۷، خطبه ۱۳۱.
- ↑ تاریخ دمشق، ج۱، ص۴۹، حدیث ۸۸.
- ↑ «و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.
- ↑ شواهد التنزیل حسکانی، ج۱، ص۸۵.
- ↑ مناقب ابن مغازلی، ص۱۴، حدیث ۱۹؛ نظیر این مطلب را شیخ مفید در ارشاد، ص۳۰ فصل ۱، باب ۲ آورده و ابن اثیر در اسد الغابه، ج۴، ص۱۸ مانندش را روایت کرده است.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲ ص ۷۱.