حوادث آخرین روزهای عمر پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

حوادث آخرین روزهای [[حیات]] [[پیغمبر]] {{صل}} از جمله مهم‌ترین ایام [[تاریخ اسلام]] بوده است که به سبب حساسیت‌های بسیارش، به ویژه درباره [[جانشین]] حضرت، اهمیت ویژه‌ای یافته است؛ از این رو در طول [[تاریخ]] [[اسلامی]]، بیشترین [[هجوم]] [[تحریف‌ها]] را در این بخش از [[سیره نبوی]] {{صل}} شاهدیم. [[اهل سنت]] برای توجیه [[جانشینی]] [[ابوبکر]] و [[عمر]] به [[جعل]] وسیع [[احادیث]] روی آوردند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[حوادث آخرین روزهای عمر پیامبر (مقاله)|حوادث آخرین روزهای عمر پیامبر]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۴۰.</ref>.

[[پیامبر]] {{صل}} در [[محرم]] [[سال یازدهم هجری]]<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۱۸۴؛ عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۱۷.</ref>، [[فرمان]] آماده شدن سریع [[مردم]] برای [[جنگ]] با [[روم]] را صادر فرمود. آن حضرت، [[اسامه]] پسر [[زید]] را به [[فرماندهی]] این [[لشکر]] برگزید و [[دستور]] داد که [[لشکر]] را تا مرز بلقاء<ref>بلقاء، جایی بود که جعفر بن ابی‌طالب و پدرش در آن به شهادت رسیدند. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۴۵.</ref> و ارزوم در [[فلسطین]] ببرد و با [[دشمنان خدا]] بجنگد.