مروان بن محمد الجعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن'
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن')
خط ۴۲: خط ۴۲:


به نظر می‌رسد سلیمان نیروهای شامی را که همراهش بودند، [[نظم]] و ترتیب داد. [[سپاهیان]] از سلیمان خواستند که مروان را [[خلع]] کند تا آنان با او به [[خلافت]] [[بیعت]] کنند و در [[جنگ]] با مروان دوم رهبرشان باشد. دلیل آنان هم این بود که [[شامیان]] از او راضی‌ترند تا مروان. سلیمان پیشنهاد [[لشکریان]] را پذیرفت و با [[برادران]]، [[فرزندان]] و [[موالی]] خود حرکت کرد<ref>طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۷، ص۳۲۴.</ref>. وی با مردانش رهسپار شد و بر قِنَّسْرین چیره گشت. در دِمَشق [[دعوت]] او را پذیرفتند و [[سپاه]] انبوهی زیر [[پرچم]] او گرد آمدند. سلیمان در روستایی نزدیک دِمَشق اردو زد و به [[عقبه]] سپاه مروان دوم [[حمله]] کرد. در قِنَّسْرین میان آنان جنگ درگرفت و مروان بر او [[پیروز]] شد. سلیمان با باقی مانده سپاهش به [[حمص]] و سپس به تَدمُر و از آنجا به [[کوفه]] گریخت و به [[جنبش]] ضَحّاک خارجی پیوست<ref>طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۷، ص۳۲۵ - ۳۲۷.</ref>.
به نظر می‌رسد سلیمان نیروهای شامی را که همراهش بودند، [[نظم]] و ترتیب داد. [[سپاهیان]] از سلیمان خواستند که مروان را [[خلع]] کند تا آنان با او به [[خلافت]] [[بیعت]] کنند و در [[جنگ]] با مروان دوم رهبرشان باشد. دلیل آنان هم این بود که [[شامیان]] از او راضی‌ترند تا مروان. سلیمان پیشنهاد [[لشکریان]] را پذیرفت و با [[برادران]]، [[فرزندان]] و [[موالی]] خود حرکت کرد<ref>طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۷، ص۳۲۴.</ref>. وی با مردانش رهسپار شد و بر قِنَّسْرین چیره گشت. در دِمَشق [[دعوت]] او را پذیرفتند و [[سپاه]] انبوهی زیر [[پرچم]] او گرد آمدند. سلیمان در روستایی نزدیک دِمَشق اردو زد و به [[عقبه]] سپاه مروان دوم [[حمله]] کرد. در قِنَّسْرین میان آنان جنگ درگرفت و مروان بر او [[پیروز]] شد. سلیمان با باقی مانده سپاهش به [[حمص]] و سپس به تَدمُر و از آنجا به [[کوفه]] گریخت و به [[جنبش]] ضَحّاک خارجی پیوست<ref>طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۷، ص۳۲۵ - ۳۲۷.</ref>.
[[عصیان]] [[سلیمان بن هشام]]، [[پیوستن]] گروه‌هایی از [[مردم]] [[شام]] به او و ایجاد [[ناآرامی]] در برخی شهرهای شام، اشاره‌های روشنی است که [[وحدت]] [[امویان]] به عصیان و [[سرکشی]] برضد یکدیگر تبدیل شده بود و نیز بیانگر خطرناک بودن [[منازعه]] مستمر میان افراد آنان است که هیچ چیز جز چشم‌داشت‌های شخصی، آن را توجیه نمی‌کند<ref>عیسی، النزاع بین افراد البیت الاموی... ، ص۱۸۹.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۲۱.</ref>.
[[عصیان]] [[سلیمان بن هشام]]، پیوستن گروه‌هایی از [[مردم]] [[شام]] به او و ایجاد [[ناآرامی]] در برخی شهرهای شام، اشاره‌های روشنی است که [[وحدت]] [[امویان]] به عصیان و [[سرکشی]] برضد یکدیگر تبدیل شده بود و نیز بیانگر خطرناک بودن [[منازعه]] مستمر میان افراد آنان است که هیچ چیز جز چشم‌داشت‌های شخصی، آن را توجیه نمی‌کند<ref>عیسی، النزاع بین افراد البیت الاموی... ، ص۱۸۹.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۲۲۱.</ref>.


== سرانجام مروان دوم ==
== سرانجام مروان دوم ==
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش