سنت به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '| پاسخ‌دهنده = ۱ پاسخ↵| پاسخ‌دهندگان = ↵}}' به '| تعداد پاسخ = ۱ }}')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی = [[سیره سیاسی معصومان (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ سیره سیاسی معصومان]]
| موضوع اصلی = [[سیره سیاسی معصومان (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ سیره سیاسی معصومان]]
| موضوع فرعی = سنت به چه معناست؟
| تصویر = 110063.jpg
| تصویر = 110063.jpg
| اندازه تصویر = 200px
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از سیره سیاسی معصومان (نمایه)|کلیاتی از سیره سیاسی معصومان]]
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از سیره سیاسی معصومان (نمایه)|کلیاتی از سیره سیاسی معصومان]]
| مدخل اصلی = [[سنت در کلام اسلامی]]
| مدخل اصلی = [[سنت در کلام اسلامی]]
خط ۱۵: خط ۱۳:
حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی اکبر ذاکری]]''' در کتاب ''«[[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی اکبر ذاکری]]''' در کتاب ''«[[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]»'' در این‌باره گفته‌ است:


«[[سنت]] که یکی از چهار منبع [[احکام]] است، به معنای دستورهای [[پیامبر]] و احکامی است که آن [[حضرت]] بیان کرده است<ref>{{متن حدیث|السُّنَّةُ مَا سَنَّ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}}}؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و در برابر آن [[بدعت]] است<ref>{{متن حدیث|أَمَّا السُّنَّةُ فَسُنَّةُ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} وَ أَمَّا الْبِدْعَةُ فَمَا خَالَفَهَا}}؛ ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول، ص۲۱۱؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و به معنای [[استحباب]] یکی از احکام پنج‌گانه است<ref>علی‌اکبر غفاری، تلخیص مقباس الهدایه، ص۱۲.</ref>. علمای اصولی سنت را سه قسم می‌دانند: قول، فعل و تقریر پیامبر{{صل}}<ref>{{عربی|السنّة هي قول النبيّ{{صل}}، أو فعله، أو تقريره}}؛ شیخ بهایی، زبدة الأصول، ص۱۸۰؛ مولااحمد اردبیلی، مجمع الفائده و البرهان، ج۳، ص۲۱۶.</ref>. [[شیعه]] سنت را شامل [[سیره امامان معصوم]] نیز می‌داند. شماری از علمای [[اهل سنت]]، عمل [[صحابی]] را نیز جزو سنت قرار داده‌اند<ref>{{عربی|وَ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّ قَوْلَ الصَّحَابِيِّ سُنَّةٌ}}؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۵۱۰ و ج۴، ص۳۲۹.</ref>‌. سنت دارای تقسیمات مختلفی است که در کتاب‌های [[فقهی]] و اصولی به آن اشاره شده است، مانند [[سنن]] زوائد (مانند لباس‌پوشیدن پیامبر)<ref>سید علی خان مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ج۷، ص۲۰۴، و ج۶، ص۴۰۳ (مشابه آن).</ref> و سنن [[هدی]] (کارهای مستحبی)<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۴۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۴.</ref> و [[میزان]] [[حجیت]] و [[تبعیت]] از آن نیز مورد توجه قرار گرفته است»<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۴.</ref>
«[[سنت]] که یکی از چهار منبع [[احکام]] است، به معنای دستورهای [[پیامبر]] و احکامی است که آن [[حضرت]] بیان کرده است<ref>{{متن حدیث|السُّنَّةُ مَا سَنَّ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}}}؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و در برابر آن [[بدعت]] است<ref>{{متن حدیث|أَمَّا السُّنَّةُ فَسُنَّةُ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ أَمَّا الْبِدْعَةُ فَمَا خَالَفَهَا}}؛ ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول، ص۲۱۱؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.</ref> و به معنای [[استحباب]] یکی از احکام پنج‌گانه است<ref>علی‌اکبر غفاری، تلخیص مقباس الهدایه، ص۱۲.</ref>. علمای اصولی سنت را سه قسم می‌دانند: قول، فعل و تقریر پیامبر {{صل}}<ref>{{عربی|السنّة هي قول النبيّ {{صل}}، أو فعله، أو تقريره}}؛ شیخ بهایی، زبدة الأصول، ص۱۸۰؛ مولااحمد اردبیلی، مجمع الفائده و البرهان، ج۳، ص۲۱۶.</ref>. [[شیعه]] سنت را شامل [[سیره امامان معصوم]] نیز می‌داند. شماری از علمای [[اهل سنت]]، عمل [[صحابی]] را نیز جزو سنت قرار داده‌اند<ref>{{عربی|وَ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّ قَوْلَ الصَّحَابِيِّ سُنَّةٌ}}؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۵۱۰ و ج۴، ص۳۲۹.</ref>‌. سنت دارای تقسیمات مختلفی است که در کتاب‌های [[فقهی]] و اصولی به آن اشاره شده است، مانند [[سنن]] زوائد (مانند لباس‌پوشیدن پیامبر)<ref>سید علی خان مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ج۷، ص۲۰۴، و ج۶، ص۴۰۳ (مشابه آن).</ref> و سنن [[هدی]] (کارهای مستحبی)<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۴۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۴.</ref> و [[میزان]] [[حجیت]] و [[تبعیت]] از آن نیز مورد توجه قرار گرفته است»<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۴.</ref>


== [[:رده:آثار سیره سیاسی معصومان|منبع‌شناسی جامع]] ==
== [[:رده:آثار سیره سیاسی معصومان|منبع‌شناسی جامع]] ==
خط ۲۹: خط ۲۷:
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان سیره سیاسی معصومان]]
[[رده:پرسمان سیره سیاسی معصومان]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
 
[[رده:(اا): پرسش‌های سیره سیاسی معصومان با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های سیره سیاسی معصومان با ۱ پاسخ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۴

سنت به چه معناست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ سیره سیاسی معصومان
مدخل اصلیسنت در کلام اسلامی
تعداد پاسخ۱ پاسخ

سنت به چه معناست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث سیره سیاسی معصومان است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی سیره سیاسی معصومان مراجعه شود.

پاسخ نخست

علی اکبر ذاکری

حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر ذاکری در کتاب «سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه» در این‌باره گفته‌ است:

«سنت که یکی از چهار منبع احکام است، به معنای دستورهای پیامبر و احکامی است که آن حضرت بیان کرده است[۱] و در برابر آن بدعت است[۲] و به معنای استحباب یکی از احکام پنج‌گانه است[۳]. علمای اصولی سنت را سه قسم می‌دانند: قول، فعل و تقریر پیامبر (ص)[۴]. شیعه سنت را شامل سیره امامان معصوم نیز می‌داند. شماری از علمای اهل سنت، عمل صحابی را نیز جزو سنت قرار داده‌اند[۵]‌. سنت دارای تقسیمات مختلفی است که در کتاب‌های فقهی و اصولی به آن اشاره شده است، مانند سنن زوائد (مانند لباس‌پوشیدن پیامبر)[۶] و سنن هدی (کارهای مستحبی)[۷] و میزان حجیت و تبعیت از آن نیز مورد توجه قرار گرفته است»[۸]

منبع‌شناسی جامع

پانویس

  1. «السُّنَّةُ مَا سَنَّ رَسُولُ اللَّهِ (ص)»؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.
  2. «أَمَّا السُّنَّةُ فَسُنَّةُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ أَمَّا الْبِدْعَةُ فَمَا خَالَفَهَا»؛ ابن‌شعبه حرانی، تحف العقول، ص۲۱۱؛ شیخ صدوق، معانی الأخبار، ص۱۵۵.
  3. علی‌اکبر غفاری، تلخیص مقباس الهدایه، ص۱۲.
  4. السنّة هي قول النبيّ (ص)، أو فعله، أو تقريره؛ شیخ بهایی، زبدة الأصول، ص۱۸۰؛ مولااحمد اردبیلی، مجمع الفائده و البرهان، ج۳، ص۲۱۶.
  5. وَ قَدْ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّ قَوْلَ الصَّحَابِيِّ سُنَّةٌ؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۵۱۰ و ج۴، ص۳۲۹.
  6. سید علی خان مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ج۷، ص۲۰۴، و ج۶، ص۴۰۳ (مشابه آن).
  7. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۴۴۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۴.
  8. ذاکری، علی اکبر، سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۲۴.