اسماعیل بن حماد بن ابیحنیفه: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:طبقه ششم راویان]] | |||
[[رده: کوفیان ]] |
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۳
آشنایی اجمالی
ابوحیان اسماعیل بن حماد بن ابی حنیفه حنفی کوفی بغدادی نوه ابوحنیفه بود که علم فقه را نزد پدرش حماد بن ابیحنیفه و حسن بن زیاد، و علم حدیث را از پدرش و مالک بن مِغوَل و عمر بن ذرّ فرا گرفت. او مردی عالم و زاهد و از فقهای بزرگ فرقه حنفی به شمار میآمد.[۱] عدهای گفتهاند که وی جهمی (طرفدار جهم بن صفوان) و غیر ثقه بوده است.[۲] او در امر قضاوت بصیرت و تسلط پیدا کرد و از طرف امین به سمت قضاوت در جانب شرقی بغداد منصوب شد و در سال ۱۹۴ه در رصافه و کوفه منصب قضاوت را به دست گرفت و در سال ۲۱۰ه به مدت یک سال در بصره به قضاوت نشست.[۳] ابوحیان سرانجام در ذی قعده سال ۲۱۲ در اثر بیماری فلج در سن جوانی از دنیا رفت.[۴] آثار او عبارتاند از: الجامع در فقه حنفی؛ الردّ علی القدریّه؛ رسالة الی البستّی و الارجاء[۵].[۶]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱