یاری خواستن امام علی از کوفیان‌: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = امام علی

| عنوان مدخل  = [[امام علی]]

| مداخل مرتبط = [[امام علی در قرآن]] - [[امام علی در حدیث]] - [[امام علی در کلام اسلامی]]

| پرسش مرتبط  = امام علی (پرسش)

* [[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]- به [[نقل]] از [[یزید]] ضخم-: وقتی خبر [[عایشه]]، [[طلحه]] و [[زبیر]] به [[علی]] {{ع}} در [[مدینه]] رسید که آنان به سمت [[عراق]] حرکت کرده‌اند، با شتاب از [[مدینه]] بیرون رفت و [[امیدوار]] بود به آنان برسد و بازشان گردانَد. وقتی به [[ربذه]] رسید، به وی خبر دادند که آنها بسیار دور شده‌اند. چند روزی در [[ربذه]] اقامت گزید. از آنان خبر رسید که قصد [[بصره]] کرده‌اند. بیمش برطرف شد و فرمود: "به [[راستی]] که [[کوفیان]] به من علاقه‌مندترند و در میان آنان، سران [[عرب]] و شخصیت‌های برجسته‌ای هست". [و] از [[محمد بن عبد الرحمان بن ابی لیلی]]، از پدرش [[نقل]] است که می‌گوید: [[علی]] {{ع}} برای [[کوفیان]] نوشت: "به [[نام خداوند]] [[بخشنده]] [[مهربان]]. پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خداوند]]؛ به [[راستی]] که من شما را و اقامت در میان شما را برگزیدم؛ چون [[دوستی]] و [[مهرورزی]] شما را نسبت به [[خداوند]] عز و جل و [[پیامبر خدا]] می‌دانم. پس هرکه سوی من آید و مرا [[یاری]] دهد، به ندای حقْ پاسخ گفته و وظیفه‌اش را به انجام رسانده است"<ref>[[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]، ج ۴، ص ۴۷۷.</ref>.

* [[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]- به‌نقل از [[ابو لیلی]]-: [[علی]] {{ع}}، [[حسن بن علی]] {{ع}} و [[عمار بن یاسر]] را فرستاد تا [[مردم]] را [[بسیج]] کنند و قُرظة بن کعب [[انصاری]] را به‌عنوان [[امیر]] [[کوفه]] فرستاد و نامه‌ای با وی برای [[ابو موسی]] فرستاد [بدین مضمون‌]: "پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خداوند]]؛ به‌تحقیق که [[معتقد]] بودم دوری جستن تو از امر [حکومت‌]- که [[خداوند]] عز و جل برایت بهره‌ای در آن قرار نداده- تو را از [[مخالفت]] با [[فرمان]] من باز دارد. من، [[حسن بن علی]] و [[عمار بن یاسر]] را برای [[بسیج]] [[مردم]] فرستادم و قُرظَة بن کعب را به عنوان فرماندار [[شهر]] گماشتم. تو با [[سرزنش]] و نکوهیدگی کنار برو و اگر چنین نکنی، به قُرظَة بن کعب [[دستور]] داده‌ام تو را طرد سازد و اگر تو او را طرد کردی و او بر تو [[پیروز]] گشت، تو را قطعه قطعه کند". وقتی [[نامه]] به [[ابو موسی]] رسید، کنار رفت. [[حسن]] و [[عمار]]، داخل [[مسجد]] شدند و گفتند: ای [[مردم]]! [[امیر مؤمنان]] می‌فرماید: "من در این حرکت یا ستمگرم یا ستمدیده. هر که به [[حق]] [[خدا]] پایبند است، [[خدا]] را در نظر آورد و بیاید، اگر ستمدیده‌ام، یاری‌ام کند و اگر ستمگرم، [[حق]] را از من باز ستانَد. به [[خدا]] [[سوگند]] که [[طلحه]] و [[زبیر]]، نخستین کسانی بودند که با من [[بیعت]] کردند و نخستین کسانی بودند که [[بیعت]] شکستند. آیا من ثروتی را به خود اختصاص داده‌ام یا حکمی را دگرگون ساخته‌ام؟ پس [[بسیج]] شوید و [[امر به معروف]] و از منکر [[نهی]] کنید"<ref>[[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]، ج ۴، ص ۴۹۹.</ref>.

* شرح [[نهج البلاغة]]- به [[نقل]] از [[ابو مخنف]]-: وقتی [[ابو موسی]]، [[سخنرانی]] [[حسن]] {{ع}} و [[عمار]] را شنید، به پا خاست و بر [[منبر]] رفت و گفت: سپاسْ از آنِ خدایی است که ما را به واسطه [[محمد]] {{صل}} گرامی داشت و پس از جدایی، ما را جمع کرد و پس از [[دشمنی]]، ما را [[برادر]] و [[دوستدار]] یکدیگر قرار داد و بر ما [[خون]] و [[ثروت]] یکدیگر را [[حرام]] گردانید. [[خداوند سبحان]] فرمود: "و اموالتان را میان خودتان به ناروا مخورید" و فرمود: "و هر کسی عمداً مؤمنی را بکشد، کیفرش [[دوزخ]] است که در آن، ماندگار خواهد بود". پس ای [[بندگان خدا]]! از [[خداوند]]، [[پروا]] کنید، سلاحتان را بر [[زمین]] گذارید و از کشتن برادرانتان خودداری ورزید<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۴، ص ۱۴.</ref>.

== فرستادن اشتر برای رویارویی با [[فتنه]] ابو [[موسی‌]]==

== [[فرستادگان امام علی]] {{ع}} به [[کوفه‌]]==  

* [[امام علی]] {{ع}} برای [[جنگ]] با [[لشکر]] [[جمل]]، احتیاج به نیروهای [[رزمنده]] بیشتری داشت و [[شهر]] [[کوفه]]، [[بهترین]] شهری بود که می‌توانست چنین نیروهایی را برای [[یاری]] او روانه سازد. این، بدان جهت بود که [[کوفه]]، شهری نظامی بود و تعداد [[سپاهیان]] [[رزمنده]] موجود در آن، بسیار فراوان بود، برخلاف [[مکه]]، [[مدینه]] و [[یمن]] و.... افزون بر آن، [[کوفه]] نزدیک‌ترین نقطه به [[بصره]] (پایگاه [[اصحاب جمل]]) بود و بدین جهت، [[بهترین]] مکان برای اعزام نیرو محسوب می‌شد. مشکل بزرگی که بر سر راه اعزام نیرو از [[کوفه]] وجود داشت، حضور [[ابو موسی اشعری]] (فرماندار [[منصوب]] [[عثمان]] و [[علی]] {{ع}} بر این [[شهر]]) بود که [[مردم]] را از پیوستن به [[سپاه علی]] {{ع}} باز می‌داشت و این [[جنگ]] را- که دو طرف آن، [[صحابیان]] [[پیامبر خدا]] بودند- فتنه‌ای می‌دانست که باید از آن، برکنار مانْد. بدین جهت، [[امام علی]] {{ع}} نامه‌ای را به همراه نمایندگانی به [[کوفه]] فرستاد تا [[مردم کوفه]] را به حضور در [[سپاه]] ایشان، [[دعوت]] و [[تشویق]] کنند. طبیعی است که این [[نمایندگان]]، باید از وجهه خوبی در میان [[مردم کوفه]] برخوردار می‌بودند تا [[قدرت]] مُحاجه با [[ابو موسی اشعری]] را نیز دارا باشند. درباره [[نمایندگان]] [[امام]] {{ع}} و ترتیب اعزام آنها، گزارش‌های بسیار گوناگونی در [[منابع تاریخی]] وجود دارد: به نظر می‌رسد که ترتیب صحیح [[نمایندگان]]، این‌گونه باشد:

# '''[[حسن بن علی]]'''{{ع}} و '''[[عمار بن یاسر]]''': [[امام حسن]] {{ع}} و ### [[313]]###، به‌طور [[قطع]] از [[نمایندگان]] [[امام علی]] {{ع}} به کوفه‌اند. پس از آنکه سایر [[نمایندگان]] [[امام علی]] {{ع}} نتوانستند [[ابو موسی]] و [[مردم کوفه]] را به [[همراهی]] با [[علی]] {{ع}} [[ترغیب]] کنند، [[امام]] {{ع}} این دو بزرگوار را به [[کوفه]] فرستاد. متون مربوط به سخنرانی‌های ایشان در [[کوفه]] و بحث و گفتگوهای آنان با [[ابو موسی اشعری]] در کتب [[تاریخی]] و [[حدیثی]] ذکر شده است. اینان، در نهایت نیز به همراه [[لشکر]] [[کوفه]] به [[سپاه امام علی]] {{ع}} ملحق شدند. برخی متون، اعزام [[سپاه]] [[کوفه]] را نتیجه فعالیت‌های این دو تن می‌دانند<ref>[[أنساب الأشراف (کتاب)|أنساب الأشراف]]، ج ۳، ص ۳۲.</ref> و بعضی دیگر، از اعزام اشتر به [[کوفه]] و [[اخراج]] [[ابو موسی]] از [[قصر]] [[حکومتی]] [[سخن]] گفته‌اند<ref>[[تاریخ الطبری (کتاب)|تاریخ الطبری]]، ج ۴، ص ۴۸۶.</ref>.

* [[پرونده:13681148.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین''']]

[[رده:امام علی]]

[[رده:یاری خواستن امام علی از کوفیان‌]]