حرملة بن کاهل اسدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام حسین]] {{ع}} قبل از رفتن به میدان، از خواهرش [[زینب]] {{س}} خواست تا [[علی اصغر]]، طفل خردسالش را به دست او بدهد. [[امام]] در حالی ‏که می‌کوشید [[کودک شیرخوار]] تشنه‌اش را که [[گریه]] می‌کرد، آرام کند و او را به بازوهایش فشار می‌داد تا آرام گیرد و از او خداحافظی کند، با تیری که [[حرملة بن کاهل]] به ‏سوی او پرتاب کرد، کشته شد. تیر به گلوی [[کودک]] نشست‌. [[خون]] از گلویش جوشید. [[امام]] دست‌هایش را با [[خون]] کودکش پُر کرد و به [[آسمان]] بلند کرد و به درگاه [[خدا]] برای [[عدالت]] و [[پاداش]] رنج‌هایش [[دعا]] کرد.<ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی. ، ص۲۴۵؛الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری. ، ج۵، ص۱۰۱؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۳، ص۴۰۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی. ، ج۵، ص۳۸۹، ۴۴۸؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری. ، ج۲، ص۲۴۰، ۲۵۳؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی. ، ص۹۴-۹۵.</ref>

[[عبدالله بن حسین بن علی]] کوچک‌ترین فرزند [[امام حسن]] {{ع}}، در [[روز عاشورا]] و پس از [[شهادت]] همه [[اصحاب]] و [[خاندان]] هنگامی ‏که [[امام حسین]] {{ع}}، [[غرق]] [[خون]] و زخمی بر خاک افتاده بود، با شنیدن فریاد [[استغاثه]] [[امام]]، از [[خیمه]] بیرون دوید، در حالتی از [[وحشت]] و [[ترس]] که [[زنان]] [[حرم]] هم نمی‌توانستند جلوی او را بگیرند، خود را به [[امام]] رساند. [[امام]] از او خواست برگردد. [[عبدالله]] گفت‌: عمو [[جان]] من هرگز از شما جدا نمی‌شوم‌. در این هنگام [[بحر بن کعب تمیمی]] [[شمشیر]] خود را بلند کرد تا بر آن [[حضرت]] فرود آورد، آن پسر دست خود را حائل [[شمشیر]] کرد و دست او قطع شد، چنان‏‌که دستش به پوست بند بود. [[عبدالله]] از درد فریاد کشید. [[امام]] او را در آغوش گرفته و [[دلداری]] می‌داد. <ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی. ، ص۲۵۳؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۲، ص۴۹۹-۵۰۰؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی. ، ص۱۱۶.</ref> ناگاه [[حرملة بن کاهل]] تیری به سوی او افکند و [[عبدالله بن حسین بن علی]] در آغوش عمویش به [[شهادت]] رسید.<ref>مقتل الحسین ابی‌مخنف، ص۲۴۹؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری. ، ج۲، ص۲۴۱؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی {{ع}}، ۱۴۸-۱۴۹.</ref>  

بنا به نقل [[بلاذری]]، [[حرمله]] در [[قتل]] [[عباس بن علی]] {{ع}} نیز سهیم بوده است.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۳، ص۴۰۷، ج۱۱، ص۱۷۵. </ref> [[روز]] یازدهم [[محرم]]، [[عمر بن سعد]] [[دستور]] داد سرهای ۷۲ تن [[شهدای کربلا]] را از تن جدا کرده و به نزد [[عبید الله بن زیاد]] به [[کوفه]] برند.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۲، ص۵۰۳؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی. ، ج۵، ص۴۵۶.</ref> سر [[عباس بن علی]] {{ع}} توسط [[حرمله]] حمل می‌شد.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۱۳، ص۲۵۶. </ref>