عبدالله بن خلیفه طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = عبدالله بن خلیفه همدانی کوفی | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن خلیفه طائی در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالله بن خلیفه طائی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = عبدالله بن خلیفه همدانی کوفی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = عبدالله بن خلیفه طائی
| نام = عبدالله بن خلیفه طائی
خط ۵۰: خط ۵۰:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
عبدالله بن خلیفه طائی<ref>در تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰، به جای لفظ «طائی»، «بولانی» آمده است، و در پاورقی همین سند آمده: بولان، یکی از قبایل طیّ است.</ref> از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}}<ref>رجال طوسی، ص۴۸، ش۲۵؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.</ref> و از [[شاعران]] زمان خود بود. وی خطیبی توانا و از رؤسای گروه طی و قبل از [[جنگ جمل]]، مورد [[مشورت]] [[امام]] {{ع}} قرار داشت و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] نیز همراه آن [[حضرت]] [[مجاهدت]] کرد.
عبدالله بن خلیفه طائی<ref>در تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰، به جای لفظ «طائی»، «بولانی» آمده است، و در پاورقی همین سند آمده: بولان، یکی از قبایل طیّ است.</ref> از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}}<ref>رجال طوسی، ص۴۸، ش۲۵؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.</ref> و از [[شاعران]] زمان خود بود. وی خطیبی توانا و از رؤسای [[قبیله طی]] و قبل از [[جنگ جمل]]، مورد [[مشورت]] [[امام]] {{ع}} قرار داشت و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] نیز همراه آن [[حضرت]] [[مجاهدت]] کرد.
[[شیخ مفید]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: "هنگامی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} عازم [[بصره]] بود، [[عبدالله بن خلیفه طائی]] با [[امام]] {{ع}} [[ملاقات]] کرد و با هم وارد [[منزل]] قدید شدند، در این حال [[حضرت]] او را بسیار به خویش نزدیک کرد و [[عبد الله]] نیز گفت: "حمد و [[ستایش خدا]] را که [[حق]] را به اهلش بازگرداند و در محل خود قرار داد، اگر چه جمعی مسرور و گروهی ناراحت‌اند. ولی به [[خدا]] قسم، آن گروهی که ناراحتند از [[پیامبر خدا]] {{صل}} ناراحتند و او را رد می‌کنند و با وی می‌جنگند. [[خداوند]]، [[کید]]، [[حیله]] و نقشه‌های شومشان را به خودشان برگرداند. به [[خدا]] [[سوگند]] - ای [[علی]] - در هر جایی [[دشمنان]] تو باشند به خاطر رضای [[رسول خدا]] {{صل}} در کنار تو علیه آنها [[جهاد]] خواهم کرد".
[[شیخ مفید]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: "هنگامی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} عازم [[بصره]] بود، [[عبدالله بن خلیفه طائی]] با [[امام]] {{ع}} [[ملاقات]] کرد و با هم وارد [[منزل]] قدید شدند، در این حال [[حضرت]] او را بسیار به خویش نزدیک کرد و عبدالله نیز گفت: "حمد و [[ستایش خدا]] را که [[حق]] را به اهلش بازگرداند و در محل خود قرار داد، اگر چه جمعی مسرور و گروهی ناراحت‌اند. ولی به [[خدا]] قسم، آن گروهی که ناراحتند از [[پیامبر خدا]] {{صل}} ناراحتند و او را رد می‌کنند و با وی می‌جنگند. [[خداوند]]، [[کید]]، [[حیله]] و نقشه‌های شومشان را به خودشان برگرداند. به [[خدا]] [[سوگند]] - ای [[علی]] - در هر جایی [[دشمنان]] تو باشند به خاطر رضای [[رسول خدا]] {{صل}} در کنار تو علیه آنها [[جهاد]] خواهم کرد".


[[امیرمؤمنان]] {{ع}} این [[تفکر]] و بیان او را به وی تبریک گفت، بعد او را در کنار خود نشانید و چون او را خیلی به خود نزدیک می‌دانست، دربارۀ [[مردم]] از او سؤال‌هایی کرد و از جمله درباره [[ابوموسی اشعری]] - [[حاکم کوفه]] - پرسید. [[عبدالله]] در جواب عرضه داشت: "به [[خدا]] [[سوگند]]، من به او [[اعتماد]] ندارم و مطمئنم که اگر او [[یار]] و سپاهی داشته باشد، با [[حکومت]] شما به [[مخالفت]] برمی‌خیزد". [[حضرت]] نیز بر سخنان او مُهر [[تأیید]] زد<ref>امالی مفید، مجلس ۳۵، ح۶، ص۲۹۵.</ref>.
[[امیرمؤمنان]] {{ع}} این [[تفکر]] و بیان او را به وی تبریک گفت، بعد او را در کنار خود نشانید و چون او را خیلی به خود نزدیک می‌دانست، دربارۀ [[مردم]] از او سؤال‌هایی کرد و از جمله درباره [[ابوموسی اشعری]] - [[حاکم کوفه]] - پرسید. عبدالله در جواب عرضه داشت: «به [[خدا]] [[سوگند]]، من به او [[اعتماد]] ندارم و مطمئنم که اگر او [[یار]] و سپاهی داشته باشد، با [[حکومت]] شما به [[مخالفت]] برمی‌خیزد». [[حضرت]] نیز بر سخنان او مُهر [[تأیید]] زد<ref>امالی مفید، مجلس ۳۵، ح۶، ص۲۹۵.</ref>.
وی در [[جنگ صفین]] نیز حضور داشت و در جمعی از [[قبیله]] طیّ با لشکریان [[معاویه]] [[مجاهده]] و [[قتال]] نمود، و در آنجا اشعاری هم سرود<ref>ر. ک: رقعة صفین، ص۲۷۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.</ref>.
 
پس از [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}، [[عبدالله]] به خاطر [[محبت]] زیادی که به آن [[حضرت]] داشت با [[خاندان]] [[بنی‌امیه]] آشکارا [[دشمنی]] می‌کرد و لذا مورد [[تهدید]] [[زیاد بن ابیه]] [[حاکم کوفه]]، قرار گرفت ولی او برای [[حفظ جان]] خود از [[کوفه]] فراری شد و زیاد نتوانست به او دست یابد، اما او قبل از هلاک شدن زیاد در منطقه‌ای به نام جبلین از [[دنیا]] رفت و [[روح]] بلندش به [[ملکوت]] اعلا پیوست<ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۲۵۹، ۲۶۷ و ۲۸۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۸۰-۸۸۱.</ref>
وی در [[جنگ صفین]] نیز حضور داشت و در جمعی از [[قبیله طی]] با لشکریان [[معاویه]] [[مجاهده]] و [[قتال]] نمود، و در آنجا اشعاری هم سرود<ref>ر. ک: رقعة صفین، ص۲۷۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.</ref>.
 
پس از [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}، عبدالله به خاطر [[محبت]] زیادی که به آن [[حضرت]] داشت با [[خاندان]] [[بنی‌امیه]] آشکارا [[دشمنی]] می‌کرد و لذا مورد [[تهدید]] [[زیاد بن ابیه]] [[حاکم کوفه]]، قرار گرفت ولی او برای [[حفظ جان]] خود از [[کوفه]] فراری شد و زیاد نتوانست به او دست یابد، اما او قبل از هلاک شدن زیاد در منطقه‌ای به نام جبلین از [[دنیا]] رفت و [[روح]] بلندش به [[ملکوت]] اعلا پیوست<ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۲۵۹، ۲۶۷ و ۲۸۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۸۰-۸۸۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[بنی طی]] (قبیله)
* [[بنی‌طی]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']]
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۷

عبدالله بن خلیفه طائی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملعبدالله بن خلیفه طائی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌طی
محل زندگیکوفه
درگذشتجبلین
از اصحابامام علی
حضور در جنگ

مقدمه

عبدالله بن خلیفه طائی[۱] از اصحاب امیرمؤمنان (ع)[۲] و از شاعران زمان خود بود. وی خطیبی توانا و از رؤسای قبیله طی و قبل از جنگ جمل، مورد مشورت امام (ع) قرار داشت و در جنگ جمل و صفین نیز همراه آن حضرت مجاهدت کرد. شیخ مفید از امام باقر (ع) نقل می‌کند که فرمود: "هنگامی که امیرالمؤمنین (ع) عازم بصره بود، عبدالله بن خلیفه طائی با امام (ع) ملاقات کرد و با هم وارد منزل قدید شدند، در این حال حضرت او را بسیار به خویش نزدیک کرد و عبدالله نیز گفت: "حمد و ستایش خدا را که حق را به اهلش بازگرداند و در محل خود قرار داد، اگر چه جمعی مسرور و گروهی ناراحت‌اند. ولی به خدا قسم، آن گروهی که ناراحتند از پیامبر خدا (ص) ناراحتند و او را رد می‌کنند و با وی می‌جنگند. خداوند، کید، حیله و نقشه‌های شومشان را به خودشان برگرداند. به خدا سوگند - ای علی - در هر جایی دشمنان تو باشند به خاطر رضای رسول خدا (ص) در کنار تو علیه آنها جهاد خواهم کرد".

امیرمؤمنان (ع) این تفکر و بیان او را به وی تبریک گفت، بعد او را در کنار خود نشانید و چون او را خیلی به خود نزدیک می‌دانست، دربارۀ مردم از او سؤال‌هایی کرد و از جمله درباره ابوموسی اشعری - حاکم کوفه - پرسید. عبدالله در جواب عرضه داشت: «به خدا سوگند، من به او اعتماد ندارم و مطمئنم که اگر او یار و سپاهی داشته باشد، با حکومت شما به مخالفت برمی‌خیزد». حضرت نیز بر سخنان او مُهر تأیید زد[۳].

وی در جنگ صفین نیز حضور داشت و در جمعی از قبیله طی با لشکریان معاویه مجاهده و قتال نمود، و در آنجا اشعاری هم سرود[۴].

پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع)، عبدالله به خاطر محبت زیادی که به آن حضرت داشت با خاندان بنی‌امیه آشکارا دشمنی می‌کرد و لذا مورد تهدید زیاد بن ابیه حاکم کوفه، قرار گرفت ولی او برای حفظ جان خود از کوفه فراری شد و زیاد نتوانست به او دست یابد، اما او قبل از هلاک شدن زیاد در منطقه‌ای به نام جبلین از دنیا رفت و روح بلندش به ملکوت اعلا پیوست[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰، به جای لفظ «طائی»، «بولانی» آمده است، و در پاورقی همین سند آمده: بولان، یکی از قبایل طیّ است.
  2. رجال طوسی، ص۴۸، ش۲۵؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۰.
  3. امالی مفید، مجلس ۳۵، ح۶، ص۲۹۵.
  4. ر. ک: رقعة صفین، ص۲۷۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۰.
  5. ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۲۵۹، ۲۶۷ و ۲۸۱.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۸۰-۸۸۱.