امام مهدی در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = امام مهدی

| عنوان مدخل  = امام مهدی

| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در نهج البلاغه]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] - [[امام مهدی در تاریخ اسلامی]] - [[امام مهدی در معارف و سیره نبوی]] - [[امام مهدی در معارف و سیره حسینی]] - [[امام مهدی در معارف و سیره رضوی]] - [[امام مهدی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[امام مهدی از دیدگاه اهل سنت]]

| پرسش مرتبط  = مهدویت (پرسش)

== مژده [[حسین]] {{ع}} به وجود [[مقدس]] و [[دولت حضرت مهدی]] {{ع}}‌ ==

از [[نبیّ]] مکرم [[اسلام]] مژده‌های فراوانی پیرامون [[غیبت]] و [[ظهور حضرت مهدی]] [[منتظر]] {{ع}} و ویژگی‌های [[دولت]] و اوصاف و نسب [[شریف]] آن بزرگوار وارد شده است، چنان‌که [[صحاح]] و مسانید در ابواب [[ملاحم و فتن]] (حوادث و رخدادها) و [[اشراط الساعه]] (علائم [[رستخیز]]) و دیگر ابواب، این [[حقیقت]] را تبیین نموده است.

 

در این راستا [[روایات]] فراوانی از [[سرور]] آزادگان [[ابا عبدالله الحسین]] {{ع}} به دست ما رسیده از جمله: آن بزرگوار، از جدش رسول اکرم {{صل}} از [[پدر]] بزرگوارش [[امیر مؤمنان]]، مجموعه سخنانی بی‌مانند درباره [[امام مهدی]] {{ع}} [[روایت]] نموده که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌کنیم:

# فرمود: خدمت جدم [[رسول خدا]] {{صل}} رسیدم او مرا بر زانوی خود نشاند و به من فرمود: حسین‌جان! [[خداوند]] از [[نسل]] تو نه [[پیشوا]] برگزیده که نهمین فرد آنان [[قائم]] آنهاست و [[فضیلت]] و جایگاه همه آنان در پیشگاه [[خدا]] یکسان است<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.</ref>.

# [[شعیب بن ابی حمزه]] از آن حضرت پرسید: آیا [[صاحب الأمر]] شما هستید؟ فرمود: خیر؛ پرسید: پس کیست؟ [[امام حسین]] {{ع}} فرمود: [[صاحب الامر]] کسی است که [[زمین]] را همان‌گونه که پر از [[جور]] و [[ستم]] شده، از عدل‌وداد آکنده می‌سازد و همان‌گونه که رسول اکرم {{صل}} در فاصله با پیامبران قبلی برانگیخته شد، وی نیز در فاصله با [[امامان]] قبل از خود، ظاهر می‌شود<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از ینابیع المودة، ص۵۹۰.</ref>.

# نیز فرمود: صاحب الأمر {{ع}} دارای دو غیبت است، یکی به اندازه‌ای طولانی است که عده‌ای می‌گویند: وی از [[دنیا]] رفته و برخی از [[قتل]] و کشته شدنش خبر می‌دهند و دیگران از رفتن او به جای نامعلومی دم می‌زنند و هیچ‌کس جز [[خدای بزرگ]] از جایگاه او [[آگاه]] نیست<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۵۹، به نقل از عقد الدرر، ص۱۳۴.</ref>.

# هم‌چنین فرمود: از [[رسول اکرم]] {{صل}} شنیدم می‌فرمود: اگر از [[عمر]] [[دنیا]] تنها یک [[روز]] باقی مانده باشد، [[خدای عزوجل]] آن روز را به اندازه‌ای طولانی می‌گرداند تا مردی از فرزندانم [[ظهور]] نماید و [[گیتی]] را همان‌گونه که پر از [[ستم]] و [[بیداد]] شده، از عدل‌وداد آکنده سازد<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۱، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.</ref>.

# نیز فرمود: {{متن حدیث|لِلْمَهْدِيِّ خَمْسُ عَلَامَاتٍ: السُّفْيَانِيُّ وَ الْيَمَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاءِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ}}<ref>«امام مهدی {{ع}} دارای پنج نشانه است که عبارتند از: خروج سفیانی، خروج یمانی، سروش آسمانی، فرو رفتن دشمن در بیداء، کشته شدن نفس زکیّه» موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.</ref>.

# همچنین فرمود: اگر [[مهدی]] {{ع}} ظهور نماید، [[مردم]] به [[انکار]] او پرداخته و او را نمی‌شناسند؛ زیرا می‌پندارند وی پیر و سالخورده است در صورتی که آن حضرت در اوج [[جوانی]] ظهور می‌کند. بزرگترین [[اندوه]] آن است که پیشوایشان مهدی {{ع}} در جوانی ظهور نماید و مردم تصور کنند وی [[پیری]] سالخورده است<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۲، به نقل از عقد الدرر، ص۱۱۱.</ref>.

# نیز فرمود: در وجود نهمین فرزندم سنّتی از [[حضرت یوسف]] و سنّتی از حضرت [[موسی بن عمران]] است. او [[قائم]] ما [[اهل بیت]] به شمار می‌آید و [[خدای تبارک و تعالی]] [[أمر]] ظهور او را یک‌شبه سروسامان می‌دهد<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۵، به نقل از کمال الدین، ص۳۱۷.</ref>.

# هم‌چنین فرمود: هرگاه [[حضرت مهدی]] {{ع}} ظهور نماید میان او و [[عرب]] و [[قریش]] چیزی جز [[شمشیر]] [[حاکم]] نیست و نسبت به [[ظهور مهدی]] [[شتاب]] نمی‌کنند؟ به [[خدا]] [[سوگند]]! لباسش ضخیم و [[خشن]]، غذایش نان جو و جز شمشیر چیزی حاکم نخواهد بود و زندگی‌اش جز [[مرگ]] در سایه شمشیر نیست<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۶۶۳، به نقل از عقد الدرر، ص۲۸۸.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]]، ص ۳۰۳.</ref>