لهو و لعب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[لهو و لعب در قرآن]] - [[لهو و لعب در حدیث]] - [[لهو و لعب در کلام اسلامی]] - [[لهو و لعب در معارف دعا و زیارات]] - [[لهو و لعب در معارف و سیره سجادی]] - [[لهو و لعب در معارف و سیره رضوی]] - [[لهو و لعب در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط  = لهو و لعب (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[لهو و لعب در قرآن]] - [[لهو و لعب در معارف دعا و زیارات]] - [[لهو و لعب در معارف و سیره سجادی]] - [[لهو و لعب در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
==مقدمه==
 
*لهو یعنی سرگرمی، لعب یعنی بازی. '''لهو و لعب''' به کارهای بیهوده و بی‌ثمری گفته می‌شود که وقت و [[سرمایه]] تلف می‌شود و هیچ بازدهی ندارد و تنها سرگرمی و [[خوشگذرانی]] در آن است. یک [[مسلمان]] [[متعهد]] از بازیچه و سرگرمی‌های بیهوده و هدر دادن [[عمر]] و [[فرصت]] پرهیز می‌‌کند.  
== مقدمه ==
*با توجه به اینکه [[آخرت]] مقصود نهایی سیر [[بشر]] است و [[بهشت]] [[برترین]] [[هدف]] مورد نظر، [[قرآن کریم]] [[دنیا]] را نوعی بازیچه و سرگرمی می‌شمارد که انسان‌های [[عاقل]] به آن سرگرم نمی‌شوند تا از [[آخرت]] و [[هدف]] اصلی باز مانند{{متن قرآن|وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ}}<ref>و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.</ref> و از اینکه [[زندگی]] و [[زن]] و [[فرزند]] [[انسان]] را مشغول کند و از [[یاد خدا]] باز دارد، [[نهی]] می‌‌کند{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref> «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.</ref>. از این رو در برخی [[روایات]]، لهو و لعب به موسیقی و ساز و آواز [[تفسیر]] شده است، چون [[غفلت]] می‌‌آورد و [[انسان]] را از [[توجه به خدا]] و [[عبادت]] و [[فلسفه خلقت]] باز می‌‌دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
لهو یعنی سرگرمی، لعب یعنی بازی. لهو و لعب به کارهای بیهوده و بی‌ثمری گفته می‌شود که وقت و سرمایه تلف می‌شود و هیچ بازدهی ندارد و تنها سرگرمی و خوشگذرانی در آن است. یک [[مسلمان]] [[متعهد]] از بازیچه و سرگرمی‌های بیهوده و هدر دادن [[عمر]] و فرصت پرهیز می‌‌کند.
 
با توجه به اینکه [[آخرت]] مقصود نهایی سیر [[بشر]] است و [[بهشت]] [[برترین]] [[هدف]] مورد نظر، [[قرآن کریم]] [[دنیا]] را نوعی بازیچه و سرگرمی می‌شمارد که انسان‌های [[عاقل]] به آن سرگرم نمی‌شوند تا از [[آخرت]] و [[هدف]] اصلی باز مانند{{متن قرآن|وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ}}<ref>و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.</ref> و از اینکه [[زندگی]] و [[زن]] و [[فرزند]] [[انسان]] را مشغول کند و از [[یاد خدا]] باز دارد، [[نهی]] می‌‌کند{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref> «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.</ref>. از این رو در برخی [[روایات]]، لهو و لعب به موسیقی و ساز و آواز [[تفسیر]] شده است، چون [[غفلت]] می‌‌آورد و [[انسان]] را از [[توجه به خدا]] و [[عبادت]] و [[فلسفه خلقت]] باز می‌‌دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲

مقدمه

لهو یعنی سرگرمی، لعب یعنی بازی. لهو و لعب به کارهای بیهوده و بی‌ثمری گفته می‌شود که وقت و سرمایه تلف می‌شود و هیچ بازدهی ندارد و تنها سرگرمی و خوشگذرانی در آن است. یک مسلمان متعهد از بازیچه و سرگرمی‌های بیهوده و هدر دادن عمر و فرصت پرهیز می‌‌کند.

با توجه به اینکه آخرت مقصود نهایی سیر بشر است و بهشت برترین هدف مورد نظر، قرآن کریم دنیا را نوعی بازیچه و سرگرمی می‌شمارد که انسان‌های عاقل به آن سرگرم نمی‌شوند تا از آخرت و هدف اصلی باز مانندوَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ[۱] و از اینکه زندگی و زن و فرزند انسان را مشغول کند و از یاد خدا باز دارد، نهی می‌‌کنديَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ[۲]. از این رو در برخی روایات، لهو و لعب به موسیقی و ساز و آواز تفسیر شده است، چون غفلت می‌‌آورد و انسان را از توجه به خدا و عبادت و فلسفه خلقت باز می‌‌دارد[۳].

منابع

پانویس

  1. و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.
  2. «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.