آل داوود در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

اما به [[راستی]] مراد خداوند، پیامبر {{صل}} از آل داوود چیست؟ با جست‌و‌جو در منابع اسلامی، چند دیدگاه در این باره می‌توان یافت، اما نخست تأکید بر این نکته لازم می‌نماید که این کلمه گاه با “بیت” و گاه با “من” می‌آید که طبعاً معنای دیگری می‌یابد، چنانکه [[مریم دختر عمران]] را از [[بیت]] آل‌داوود، [[سبط]] [[یهودا]] فرزند [[یعقوب بن اسحاق]] دانسته‌اند<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۴۸.</ref> یا در [[روایات]] آمده است که {{متن حدیث|إنسان من آل داوود}}<ref>کشف الأسرار، میبدی، ج۸، ص۱۲۴؛ الکشف و البیان، ج۸، ص۷۹.</ref> که در اینجا معنایی غیر از آنچه در واژه ترکیبی [[آل داوود]]، در کاربرد مطلق وجود دارد، [[اراده]] می‌شود. اما درباره کاربرد آل‌داوود، برخی از لغت‌نامه‌ها، [[آل]] را مقحم و بی‌خاصیت دانسته و بر این اساس، مراد از آل‌داوود را خود [[حضرت داوود]] ذکر کرده‌اند<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۳۸؛ مجمع البحرین، ج۲، ص۲۸۹.</ref>. همین رویکرد در متون دیگر برجستگی یافته است<ref>صحیح مسلم، شرح نووی، ج۶، ص۸۰؛ فتح الباری، ج۹، ص۷۸.</ref>، با این [[استدلال]] که با [[عنایت]] به تفاوت میان آل و [[اهل]]، اطلاق آل را بر [[انسان]] جلیل‌القدر و دارای [[شرف]] جایز دانسته‌اند<ref>عمدة القاری، ج۹، ص۹۵.</ref>، اما برخی مراد از آن را [[حضرت سلیمان]] دانسته‌اند که فرد برجسته [[خانواده]] [[داوود]] است<ref>تنویر المقباس، ص۳۶.</ref>. دسته‌ای حضرت داوود، [[فرزندان]] و اهلش را مشمول آن ذکر کرده‌اند<ref>تفسیر السعدی، ص۶۷۶.</ref>، چنانکه گفته‌اند شاید مراد از آن داوود و [[سلیمان]] و [[اهل بیت]] او باشند<ref>تفسیر البغوی، ج۳، ص۵۵۲.</ref>. در [[بحارالانوار]]، آل‌داوود، هشتاد مرد و هفتاد [[زن]] دانسته شده که بر [[عبادت]] [[اصرار]] می‌ورزیدند و هیچ‌گاه [[محراب]] نمازشان از [[نمازگزار]] خالی نبود<ref>بحار الأنوار، ج۱۴، ص۷۱.</ref>. [[علامه طباطبایی]]، بی‌آنکه توضیحی درباره عنوان بدهد، [[آیه]] مزبور را خطاب به سلیمان و دیگران از آل‌داوود می‌داند<ref>المیزان، ج۱۶، ص۳۶۳.</ref>. بر این اساس، مراد از آل‌داوود، برخی از اعضای [[خاندان]] آن [[پیامبر]] خواهند بود.

با توجه به مجموعه اطلاعات موجود در [[منابع روایی]] و با توجه به [[سیاق]] خطابات و ویژگی‌هایی که در آن متون آمده، به نظر می‌رسد مراد از آل‌داوود، بدون پیشوند، شخص حضرت داوود است، چنانکه وقتی از [[مزامیر]] آل‌داوود<ref>المغنی، ابن‌قدامه، ج۱۲، ص۴۶؛ مختصر المزنی، ص۳۱۱.</ref> یا [[زبور]] آن سخن به میان می‌آید<ref>الدر المنثور، ج۴، ص۱۸۸؛ بحار الأنوار، ج۶۸، ص۳۰۷.</ref>، انتساب به فرد از آن به [[ذهن]] متبادر می‌شود، همان طور که [[امام علی]] {{ع}} از [[حضرت داوود]] به عنوان صاحب المزامیر یاد می‌کند<ref>نهج البلاغة، صبحی صالح، ص۲۲۷. </ref>، در حالی که در جاهای دیگر این نسبت به آل‌داوود داده شده است<ref>المغنی، ابن‌قدامه، ج۱۲، ص۴۶، بحار الأنوار، ج۶۸، ص۳۰۷؛ مختصر المزنی، ص۳۱۱. </ref>. بر اساس تحلیل داده‌ها، [[فهم]] معنای فرد از “آل‌داوود” برجسته‌تر می‌شود.