قرض‌الحسنه در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = قرض‌الحسنه | |||
| عنوان مدخل = قرض‌الحسنه | |||
| مداخل مرتبط = [[قرض‌الحسنه در قرآن]] - [[قرض‌الحسنه در معارف و سیره نبوی]] - [[قرض‌الحسنه در معارف دعا و زیارات]] - [[قرض‌الحسنه در معارف و سیره سجادی]] - [[قرض‌الحسنه در فقه اسلامی]] - [[قرض‌الحسنه در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
دَین (به [[فتح]] دال) به معنای [[قرض]] است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ}}<ref>«ای مؤمنان! چون وامی تا سرآمدی معیّن میان شما برقرار شد، آن را به نوشته آورید و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد» سوره بقره، آیه ۲۸۲.</ref>. | دَین (به [[فتح]] دال) به معنای [[قرض]] است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ}}<ref>«ای مؤمنان! چون وامی تا سرآمدی معیّن میان شما برقرار شد، آن را به نوشته آورید و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد» سوره بقره، آیه ۲۸۲.</ref>. | ||
[[خدای متعال]] به [[مسلمانان]]، به [[حکم]] [[برادری]] [[دینی]] و [[مسئولیت]] [[مؤمنین]] نسبت به یکدیگر، [[فرمان]] داده است همدیگر را در [[سختی‌ها]] تنها نگذارند و در [[مشکلات]] [[مالی]] به یکدیگر [[قرض‌الحسنه]] دهند و این قرض دادن را قرض به خودش تلقی کرده و [[پاداش]] آن را مضاعف قرار داده است<ref>{{متن قرآن|مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ}} «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد | [[خدای متعال]] به [[مسلمانان]]، به [[حکم]] [[برادری]] [[دینی]] و [[مسئولیت]] [[مؤمنین]] نسبت به یکدیگر، [[فرمان]] داده است همدیگر را در [[سختی‌ها]] تنها نگذارند و در [[مشکلات]] [[مالی]] به یکدیگر [[قرض‌الحسنه]] دهند و این قرض دادن را قرض به خودش تلقی کرده و [[پاداش]] آن را مضاعف قرار داده است<ref>{{متن قرآن|مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ}} «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] با اشاره به همین مطلب عرض می‌کند: {{متن حدیث|وَ قُلْتَ: {{متن قرآن|مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً}}<ref>«کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.</ref>}}<ref>دعای ۴۵.</ref>؛ تو خود گفته‌ای کیست که به [[خدا]] قرض‌الحسنه دهد تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید. | ||
از طرف دیگر [[امام]]{{ع}} به برخی پیامدهای دشوار قرض گرفتن از قبیل پریشان‌خاطری و [[فکر]] [[ناتوانی]] پرداخت آن اشاره کرده و از خدای متعال چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ...}}<ref>دعای ۳۰.</ref>؛ «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او و مرا [[عافیت]] بخش از وامی که بدان چهره‌ام [[درهم]] شود و خاطرم پریشان گردد و فکرم پراکنده ماند و تلاش من در ادای آن به درازا بکشد». | از طرف دیگر [[امام]] {{ع}} به برخی پیامدهای دشوار قرض گرفتن از قبیل پریشان‌خاطری و [[فکر]] [[ناتوانی]] پرداخت آن اشاره کرده و از خدای متعال چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ...}}<ref>دعای ۳۰.</ref>؛ «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او و مرا [[عافیت]] بخش از وامی که بدان چهره‌ام [[درهم]] شود و خاطرم پریشان گردد و فکرم پراکنده ماند و تلاش من در ادای آن به درازا بکشد». | ||
آن [[حضرت]] برای در [[امان]] ماندن از [[اندوه]] و [[ذلت]] وامداری و تبعات آنکه حتی پس از [[مرگ]] نیز ممکن است گریبان [[انسان]] را بگیرد درخواست [[مالی]] سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. | آن [[حضرت]] برای در [[امان]] ماندن از [[اندوه]] و [[ذلت]] وامداری و تبعات آنکه حتی پس از [[مرگ]] نیز ممکن است گریبان [[انسان]] را بگیرد درخواست [[مالی]] سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. | ||
«خداوندا به تو [[پناه]] می‌آورم از اندوه وامداری و [[اندیشه]] آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در [[غم]] آن... ای [[پروردگار]] من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این [[جهان]] و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۲.</ref> | «خداوندا به تو [[پناه]] می‌آورم از اندوه وامداری و [[اندیشه]] آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در [[غم]] آن... ای [[پروردگار]] من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این [[جهان]] و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۲.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرض‌الحسنه | [[رده:قرض‌الحسنه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قرض‌الحسنه است. قرض‌الحسنه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قرض‌الحسنه در قرآن - قرض‌الحسنه در معارف و سیره نبوی - قرض‌الحسنه در معارف دعا و زیارات - قرض‌الحسنه در معارف و سیره سجادی - قرض‌الحسنه در فقه اسلامی - قرض‌الحسنه در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
دَین (به فتح دال) به معنای قرض است. در قرآن آمده است: ﴿إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ﴾[۱]. خدای متعال به مسلمانان، به حکم برادری دینی و مسئولیت مؤمنین نسبت به یکدیگر، فرمان داده است همدیگر را در سختی‌ها تنها نگذارند و در مشکلات مالی به یکدیگر قرض‌الحسنه دهند و این قرض دادن را قرض به خودش تلقی کرده و پاداش آن را مضاعف قرار داده است[۲]. امام سجاد (ع) در صحیفه با اشاره به همین مطلب عرض می‌کند: «وَ قُلْتَ: ﴿مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً﴾[۳]»[۴]؛ تو خود گفته‌ای کیست که به خدا قرض‌الحسنه دهد تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید.
از طرف دیگر امام (ع) به برخی پیامدهای دشوار قرض گرفتن از قبیل پریشان‌خاطری و فکر ناتوانی پرداخت آن اشاره کرده و از خدای متعال چنین درخواست می‌کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ...»[۵]؛ «بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا عافیت بخش از وامی که بدان چهره‌ام درهم شود و خاطرم پریشان گردد و فکرم پراکنده ماند و تلاش من در ادای آن به درازا بکشد».
آن حضرت برای در امان ماندن از اندوه و ذلت وامداری و تبعات آنکه حتی پس از مرگ نیز ممکن است گریبان انسان را بگیرد درخواست مالی سرشار و یا کفایتی مستمر می‌فرماید. «خداوندا به تو پناه می‌آورم از اندوه وامداری و اندیشه آن و دل‌مشغولی برای آن و بی‌خوابی کشیدن در غم آن... ای پروردگار من! از تو زنهار می‌خواهم از ذلت وامداری در این جهان و تبعات آن پس از مرگ... مرا در امان خود گیر یا به مالی سرشار و یا به کفافی ناگسستی»[۶].[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! چون وامی تا سرآمدی معیّن میان شما برقرار شد، آن را به نوشته آورید و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد» سوره بقره، آیه ۲۸۲.
- ↑ ﴿مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ﴾ «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.
- ↑ «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵.
- ↑ دعای ۴۵.
- ↑ دعای ۳۰.
- ↑ نیایش سی‌ام.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «دین»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۳۲.