حذیفة بن منصور خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(جایگزینی صفحه با '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = حذیفة بن منصور خزاعی در تراجم و رجال| پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابومحمد حذیفة بن منصور بن کثیر بن سلمه خزاعی کوفی بیاع السابری از اصحاب امام باقر، امام صادق<ref>رجال الطوسی ۱۱۹ و ۱۷۹ رج...')
برچسب‌ها: جایگزین شد پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  =  | مداخل مرتبط = [[حذیفة بن منصور خزاعی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل  =  | مداخل مرتبط = [[حذیفة بن منصور خزاعی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==



نسخهٔ کنونی تا ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۹

آشنایی اجمالی

ابومحمد حذیفة بن منصور بن کثیر بن سلمه خزاعی کوفی بیاع السابری از اصحاب امام باقر، امام صادق[۱] و امام کاظم(ع) بود[۲] و از آن بزرگواران روایت کرده است.[۳] به علاوه، از محدثانی چون شهاب بن عبدربه و معاذ بن کثیر روایت نموده است.[۴] کسانی چون ابن ابی عمیر،[۵] قاسم بن اسماعیل[۶] و محمد بن سنان[۷] از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند. ایشان از روایتگران شیعه و فردی مورد اعتماد بود،[۸] ولی بسیاری از رجال‌نویسان احادیث منقوله، وی را به جهت آنکه از راویان غیرموثق نیز نقل کرده، منزه ندانسته و مورد اعتماد نمی‌دانند. گفته شده که او مدتی در دستگاه خلافت بنی امیه اشتغال داشت و والی یکی از مناطق بود.[۹] وی دارای کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۱۰]تاریخ دقیق وفاتش معلوم نیست، ولی برخی آن را پیش از سال ۱۴۸ هـ،[۱۱] و گروهی در زمان امام کاظم(ع)دانسته‌اند.[۱۲].[۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۱۱۹ و ۱۷۹ رجال ابن داوود ۱۰۱.
  2. رجال ابن داوود ۱۰۱.
  3. رجال النجاشی ۱/۳۴۶.
  4. معجم رجال الحدیث ۴/۲۴۴.
  5. رجال النجاشی ۱/۳۴۶.
  6. الفهرست (طوسی) ۶۵ لسان المیزان ۲/۱۸۲.
  7. اختیار معرفة الرجال ۳ جامع الرواة ۱/۱۱۸.
  8. رجال النجاشی ۱/۳۴۶ خلاصة الاقوال ۶۰ و۶۱.
  9. رجال ابن داوود ۴۳۷ خلاصة الاقوال ۶۱ جامع الرواة ۱/۱۸۱.
  10. الذریعه ۶/۳۲۰.
  11. معجم المؤلفین ۳/۱۹۰.
  12. لسان المیزان ۲/۱۸۲ اعیان الشیعه ۴/۵۹۰.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۴۳.