سلیمان بن مهران اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
[[ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی]] از [[موالی]] [[قبیله بنی‌کاهل]]،<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> تیره‌ای از [[قوم اسد]]<ref>الانساب، ج ۵ ، ص ۲۳ و ۲۴.</ref> بود. به دلیل [[ضعف]] [[بینایی]] و ریزش آب چشمش، به او «اعمش» گفته‌اند.<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۵.</ref> پدرش از دماوند [[ایران]] بود و خود در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد.<ref>وفیات الاعیان، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref> او در [[روز]] عاشورای سال ۶۱ <ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و به قولی، دو سال پیش از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} به دنیا آمده است<ref>الانساب، ج ۵، ص ۲۳ و ۲۴.</ref>.


== مقدمه ==
اعمش از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} به شمار می‌‌آید.<ref>رجال الطوسی، ص ۲۰۶.</ref> وی از افرادی چون [[انس بن مالک]] و [[کمیل بن زیاد]] [[روایت]] نقل کرده و قرائتش را بر [[زید بن وهب]] و [[ابراهیم نخعی]] عرضه داشت.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> اشخاصی چون [[طلحه بن مصرف]] قرائت را از او آموخته<ref>الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.</ref> و [[ایوب سختیانی]]، شعبه <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> و [[ابن ابی‌عمیر]]<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت [[تسلط]] داشت و عالم به [[حدیث]] و [[فرایض]]،<ref> تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref> و از [[فقیهان]] و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref> و [[محدث]] [[اهل کوفه]] شمرده و در [[نقل روایت]] به او [[اعتماد]] می‌‌شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.</ref>۴
[[ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی]] از [[موالی]] [[قبیله]] [[بنی کاهل]]،<ref>الطبقات الکبری ۶ / ۳۴۲.</ref> تیره‌ای از [[قوم]] [[اسد]]<ref>الانساب ۵ / ۲۳ و ۲۴.</ref> بود. به دلیل [[ضعف]] [[بینایی]] و ریزش آب چشمش، به او اعمش گفته‌اند.<ref>روضات الجنات ۴ / ۷۵.</ref> پدرش از دماوند [[ایران]] بود و خود در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد.<ref>وفیات الاعیان ۲ / ۴۰۰.</ref> او در [[روز]] عاشورای سال ۶۱ <ref>الطبقات الکبری ۶ / ۳۴۲.</ref> و به قولی، دو سال پیش از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} به دنیا آمده است<ref>الانساب ۵ / ۲۳ و ۲۴.</ref>.


اعمش از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} به شمار می‌‌آید.<ref>رجال الطوسی ۲۰۶.</ref> وی از افرادی چون [[انس بن مالک]] و [[کمیل بن زیاد]] [[روایت]] نقل کرده و قرائتش را بر [[زید بن وهب]] و [[ابراهیم نخعی]] عرضه داشت.<ref> سیر اعلام النبلاء ۶ / ۲۳۵.</ref> اشخاصی چون [[طلحه بن مصرف]] قرائت را از او آموخته<ref>الطبقات الکبری ۶ / ۳۴۲.</ref> و [[ایوب سختیانی]]، شعبه <ref>سیر اعلام النبلاء ۶ / ۲۳۵.</ref> و [[ابن ابی‌عمیر]]<ref>روضات الجنات ۴ / ۷۷.</ref> از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت [[تسلط]] داشت و عالم به [[حدیث]] و [[فرایض]]،<ref> تاریخ بغداد ۹ / ۶ ـ ۹.</ref> و از [[فقیهان]] و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت<ref>روضات الجنات ۴ / ۷۷.</ref> و [[محدث]] [[اهل کوفه]] شمرده و در [[نقل روایت]] به او [[اعتماد]] می‌‌شد.<ref>تاریخ بغداد ۹ / ۶ ـ ۹.</ref>۴
[[شهید ثانی]] می‌‌نویسد: رجال‌نویسان [[شیعی]] از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت [[استقامت]] و فضل، سزاوار ذکر است. از [[روایات]] او بر می‌‌آید که [[شیعه]] بوده و با [[اهل بیت]] {{ع}} [[همنشینی]] داشت و بدانان [[اخلاص]] می‌ورزید. وی [[فاضل]] و نیکواندیش بود.<ref>روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.</ref>


[[شهید ثانی]] می‌‌نویسد: رجال‌نویسان [[شیعی]] از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت [[استقامت]] و فضل، سزاوار ذکر است. از [[روایات]] او بر می‌‌آید که [[شیعه]] بوده و با [[اهل بیت]] {{ع}} [[همنشینی]] داشت و بدانان [[اخلاص]] میورزید. وی [[فاضل]] و نیکواندیش بود.<ref>روضات الجنات ۴ / ۷۷.</ref>
[[علامه مجلسی]] او را امامی [[ممدوح]] دانسته است.<ref>الوجیزه، ص ۵۲.</ref> کتابی در ذکر [[مناقب]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} برجای گذاشت.<ref>الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۲۱.</ref> اعمش در سال ۱۴۸ه‍ در کوفه درگذشت.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.</ref> برای سال [[وفات]] او غیر از این هم ذکر شده است<ref>الثقات، ج ۴، ص ۳۰۳.</ref>.<ref> جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۶.</ref>
 
[[علامه مجلسی]] او را امامی [[ممدوح]] دانسته است.<ref>الوجیزه ۵۲.</ref> کتابی در ذکر [[مناقب]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} برجای گذاشت.<ref>الذریعه ۲۲ / ۳۲۱.</ref> اعمش در سال ۱۴۸ هـ در کوفه درگذشت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۶ / ۲۳۵.</ref> برای سال [[وفات]] او غیر از این هم ذکر شده است<ref>الثقات ۴ / ۳۰۳.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۸: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سلیمان بن مهران اسدی کوفی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۹

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. سلیمان بن مهران اسدی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تاریخ اسلامی - سلیمان بن مهران اسدی کوفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی از موالی قبیله بنی‌کاهل،[۱] تیره‌ای از قوم اسد[۲] بود. به دلیل ضعف بینایی و ریزش آب چشمش، به او «اعمش» گفته‌اند.[۳] پدرش از دماوند ایران بود و خود در کوفه به دنیا آمد.[۴] او در روز عاشورای سال ۶۱ [۵] و به قولی، دو سال پیش از شهادت امام حسین (ع) به دنیا آمده است[۶].

اعمش از اصحاب امام صادق (ع) به شمار می‌‌آید.[۷] وی از افرادی چون انس بن مالک و کمیل بن زیاد روایت نقل کرده و قرائتش را بر زید بن وهب و ابراهیم نخعی عرضه داشت.[۸] اشخاصی چون طلحه بن مصرف قرائت را از او آموخته[۹] و ایوب سختیانی، شعبه [۱۰] و ابن ابی‌عمیر[۱۱] از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت تسلط داشت و عالم به حدیث و فرایض،[۱۲] و از فقیهان و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت[۱۳] و محدث اهل کوفه شمرده و در نقل روایت به او اعتماد می‌‌شد.[۱۴]۴

شهید ثانی می‌‌نویسد: رجال‌نویسان شیعی از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت استقامت و فضل، سزاوار ذکر است. از روایات او بر می‌‌آید که شیعه بوده و با اهل بیت (ع) همنشینی داشت و بدانان اخلاص می‌ورزید. وی فاضل و نیکواندیش بود.[۱۵]

علامه مجلسی او را امامی ممدوح دانسته است.[۱۶] کتابی در ذکر مناقب امیرمؤمنان علی (ع) برجای گذاشت.[۱۷] اعمش در سال ۱۴۸ه‍ در کوفه درگذشت.[۱۸] برای سال وفات او غیر از این هم ذکر شده است[۱۹].[۲۰]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
  2. ↑ الانساب، ج ۵ ، ص ۲۳ و ۲۴.
  3. ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۵.
  4. ↑ وفیات الاعیان، ج ۲، ص ۴۰۰.
  5. ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
  6. ↑ الانساب، ج ۵، ص ۲۳ و ۲۴.
  7. ↑ رجال الطوسی، ص ۲۰۶.
  8. ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
  9. ↑ الطبقات الکبری، ج ۶، ص ۳۴۲.
  10. ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
  11. ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
  12. ↑ تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.
  13. ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
  14. ↑ تاریخ بغداد، ج ۹، ص ۶ ـ ۹.
  15. ↑ روضات الجنات، ج ۴، ص ۷۷.
  16. ↑ الوجیزه، ص ۵۲.
  17. ↑ الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۲۱.
  18. ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۲۳۵.
  19. ↑ الثقات، ج ۴، ص ۳۰۳.
  20. ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۶.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=سلیمان_بن_مهران_اسدی_کوفی&oldid=1289345»