امامت از دیدگاه غلات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = امامت

| عنوان مدخل =

| مداخل مرتبط = [[امامت از دیدگاه امامیه]] - [[امامت از دیدگاه اسماعیلیه]] - [[امامت از دیدگاه زیدیه]] - [[امامت از دیدگاه اهل سنت]] - [[امامت از دیدگاه خوارج]]

| پرسش مرتبط  =  

[[اندیشه]] [[غلات]] در ارتباط مستقیم با موضوع [[امامت]] قرار دارد و موضوع [[امامت‌]]، محوری‌ترین جایگاه را از آن خود کرده است‌. از نخستین نشانه‌های [[ظهور]] غلات در صحنه [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] و [[دینی]] کوفه‌، این مطلب را می‌توان [[استنباط]] کرد که غلات از همان آغاز گروه‌هایی سیاسی بودند که تحت تأثیر انگاره‌ای دینی، درصدد دستیابی به قدرت بودند، از این رو، اندیشه امامت در میان غلات انقلابی قرن‌های ۱ و ۲ق‌، بستری کاملاً سیاسی داشت‌.

برخی از دیدگاه‌های غلات درباره امامت عبارت بود از: اندیشه [[نفی]] [[مرگ]] [[امام]] و ادعای [[غیبت]] و طبعاً [[وقف]] درباره او؛ همراه اندیشه [[غیبت امام]]، طبعاً مسأله نقش او در "[[آخر الزمان]]" و پیروزمندی وی بر [[ظلم‌ها]] و بیدادها مطرح می‌شد: [[رجعت]] و مهدویت‌. اندیشه دیگر مسأله خداانگاری [[امامان]] است که از ویژگی‌های غلات بوده است‌.

[[حلول]] [[روح]] یا [[نور خداوند]] در جسم امام و [[تناسخ]] نیز از مفاهیم اساسی نزد غلات به شمار می‌رفت‌. در [[تفسیری]] که غلات از چگونگی [[مرجعیت دینی امام]] و نحوه ارتباط او با [[خداوند]] داشتند، [[سخن]] از [[الهام]] و [[وحی]] [[الهی]] بر وی و [[علم لدنی]] امام می‌گفتند.

[[تاریخ]] اندیشه و فعالیت‌های دینی و سیاسی [[غُلات شیعه]] چنانکه باید هنوز مورد مطالعه همه جانبه قرار نگرفته است و از این‌رو، به [[درستی]] نمی‌توان تاریخ دقیق ظهور اندیشه‌های آنان را به دست داد. درباره موضوع امامت‌، پیش از هر چیز باید به این نکته توجه داشت که اندیشه [[غلات شیعه]] در ارتباط مستقیم با موضوع امامت قرار دارد و از این رو، بررسی تاریخ شکل‌گیری و اندیشه‌های دینی و سیاسی غلات‌، در [[حقیقت]] بررسی موضوع امامت در میان ایشان است‌، با این‌همه‌، نباید از یاد برد که غلات شیعه گرچه در بستر [[اختلافات]] دینی ـ سیاسی در [[قرن اول هجری]] به صحنه آمدند، ولی در طول [[زمان]] و در طی [[تحول]] در اندیشه‌های خود و تحت تأثیر شرایط سیاسی و اجتماعی و محیطی‌، دگرگونی‌های [[فکری]] فراوانی را [[شاهد]] بودند که عمده‌ترین آن [[تحول]] [[اندیشه امامت]] محوری در میان آنان به منظومه‌ای فکری و کلامی‌از نوع ویژه خود بود. در این منظومه [[دینی]] درباره اساسی‌ترین محور [[اندیشه]] [[اسلامی]]، یعنی [[توحید]]، [[سخن]] بسیار رفته بود و با توجه به هندسه [[معرفت دینی‌]] آنان و جایگاه توحید و [[ارتباط]] آن با اندیشه امامت‌، طبعاً درباره مسائل دیگر [[الهیات]] از جمله [[وحی]] و [[نبوت]] و ارتباط [[انسان]] با [[خدا]]، و نیز اندیشه [[معاد]] و [[روز]] واپسین مواضعی اتخاذ شده بود.

آنچه در میان گروه‌ها و محافل مختلف [[غلات شیعه]] در سده‌های نخستین جلب‌نظر می‌کند، صورت‌پردازی تاریخی‌متناسب با [[اعتقادات]] در میان آنان است‌. در این تاریخ‌نگری [[اعتقادی]] طبعاً اسطوره‌ای‌، موضوع امامت‌، محوری‌ترین جایگاه را در «[[تاریخ]] مقدس‌» از آن خود کرده است‌؛ ادوار پیش از «تاریخ‌» و پس از «تاریخ‌» در این تاریخ‌نگری [[مقدس]] نقش اساسی را داراست‌؛ به طوری که از یک سو تصویری که [[غلات]] از عالم پیش از این [[جهان]] عرضه می‌کرده‌اند و نقشی که برای [[امامان]] {{عم}} در آن می‌یافته‌اند، با اندیشه آنان درباره خدا و نحوه [[ظهور]] [[اسماء]] و [[صفات]] [[باری تعالی]] و تجلی [[نور]] [[الهی]] در [[مخلوقات]] متناسب است‌؛ از سوی دیگر تصویرپردازی غلات از مراحل بعد از «تاریخ‌» که در موضوع [[رجعت]] خود را نشان می‌دهد، چنانکه می‌دانیم یکی از محوری‌ترین اندیشه‌های غلات را می‌سازد. منظر آخرت‌شناسی غلات‌، [[هدف]] و [[غایت]] تاریخ و جهان و انسان را نشان می‌دهد و در واقع [[فلسفه]] [[تاریخ]] را تبیین می‌کند. تاریخ در کنار روشنی‌های خود که همانا زنجیره [[هدایت‌]] [[انبیا]] و اوصیای ایشان است‌، شاهد ظلمت‌ها و تاریکی‌هایی است که به سبب دوری از محور [[هدایت]] انبیا و اوصیای آنان‌، ایجاد شده است و در نهایت‌، در پس تاریخ‌، نور بر [[ظلمت]] چیره می‌شود و جهان را [[نورانیت]] فرامی‌گیرد. در این [[تفکر]] [[ثنویت]] اندیش‌، مفاهیم مهدویت‌، [[غیبت]] و رجعت حتی گاه مستند به سنت‌های [[اسلامی]] بالیده و فربه شده است‌. [[مهدویت]] در [[اندیشه]] [[غُلات]] شیعه‌، [[وظیفه]] نهایی زنجیره [[انبیا]] و [[اوصیا]] و [[امامان]] {{عم}} را برعهده دارد و از این رو، محوریت [[اندیشه امامت]] را می‌توان در این بخش از تصویر پردازی اسطوره‌ای و ایدئولوژیک [[غلات]] از [[تاریخ]] باز یافت‌. غلات همچنین در منظومه [[دینی]] خود و در تحلیل [[باطنی]] خود از شریعت‌، دیگر بار نقش اساسی را برای [[امامت]] قائل می‌شده‌اند و اندیشه [[اباحی]] آنان درست در [[ارتباط]] مستقیم با منظری بود که نسبت به موضوع امامت داشتند. اساساً برای غلات جوهره [[ایمان]] چیزی جز «معرفت‌» نبود و مراد از [[معرفت]] نیز [[شناخت]] [[امام]] بود؛ چه‌، آنان [[معتقد]] بودند که شناخت صحیح نسبت به [[خداوند]]، در گرو معرفت [[حقیقت امامت]] است‌. طبعاً در این منظومه [[فکری]] جایگاه ایمان و [[کفر]] نیز نسبت به امام در نظر گرفته می‌شد.

خاستگاه [[غلات شیعه]] و جایگاه فعالیت‌های دینی و [[سیاسی]] آنان در سده‌های ۱-۳ ق [[کوفه]] بود<ref>قاضی‌، وداد، الکیسانیه فی التاریخ و الادب‌، ص۱۱۸ بب.</ref>. از نخستین نشانه‌های [[ظهور]] غلات در صحنه سیاسی و [[اجتماعی]] و دینی کوفه‌، این مطلب را می‌توان [[استنباط]] کرد که غلات از همان آغاز گروه‌هایی سیاسی بودند که در فضای آشفته سیاسی نیمه دوم [[قرن اول هجری]] و تحت تأثیر انگاره‌ای دینی‌، البته با موضع‌گیری خاص درصدد [[دستیابی به قدرت]] بودند. البته غلات با ماهیت دینی بخشیدن به [[حکومت]] و [[سلطه]] درصدد بودند که [[مشروعیت]] حکومت‌های موجود را از میان ببرند و برای فعالیت و [[مبارزه]] سیاسی خود مشروعیت کسب کنند. سیاسی بودن [[جنبش]] مختار در [[گرایش]] [[غالیانه]] [[کیسانیه]] و نیز جنبش [[دعوت عباسی]] که خاستگاهی [[شیعی]] و غالیانه داشت و پیوند [[سیاست]] با اندیشه دینی در آن دو جنبش غالیانه پوشیده نیست‌. از این رو، باید گفت که اندیشه امامت در میان غلات انقلابی قرنهای ۱ و ۲ق‌، بستری کاملاً سیاسی داشت‌.

روشن است که بررسی اندیشه امامت در میان تمامی‌گروه‌های [[غُلات شیعه]] در یک مقاله امکان‌پذیر نیست‌، ولی توجه به یک نکته تصویر روشن‌تری از [[غلات]] به دست خواهد داد و آن اینکه اگرچه غلات اصولاً از تنوع بسیاری برخوردار بوده‌اند و می‌توان در میان محافل [[شیعی]] [[کوفه]] و سپس شهرهای دیگر [[اسلامی]] از جمله [[بغداد]]، از طیفهای گوناگونی از [[غُلات شیعه]] [[سخن]] گفت‌، ولی این گروه‌ها عمدتاً از ماهیت [[فکری]] و [[دینی]] مشابهی برخوردار بوده‌اند، چندان‌که می‌توان خطی مشخص از غلات [[کیسانی]] و حتی شاید پیش از آن [[سبائیه]] و سپس غلات شیعی [[عباسی]] و گروه‌های وابسته به آنان از یک سو و غلات [[علوی]] از دیگر سو تا غلات نیمه قرن ۲ق که به محافل [[امامیه]] نزدیک بوده‌اند و گروه عمده آنان یعنی خطابیه‌، پس از انشعاب از امامیه‌، زمینه را برای [[اسماعیلیه]] و [[قرامطه]] فراهم کردند و نیز تا غلات نیمه اول قرن ۳ق که به ویژه پس از برخی تحولات و دگرگونی‌های دینی و فکری که تحت تأثیر شرایط [[تاریخی]] ایجاد شد، خود را در [[فرقه]] [[غالیانه]] نصیریه که هم اینک نیز [[پیروان]] بسیاری دارد، باز یافتند، ترسیم کرد و به [[درستی]] [[تحول]] تاریخی [[عقاید]] و باورهای غالیانه آنان را نشان داد. حتی می‌توان تأثیر عقاید غلات را در صوفیانی نزدیک به محافل امامی چون [[حلاج]] و یا در قرنهای بعدی در فرقه‌های [[حروفیه]] و جز آن ملاحظه کرد.

بدین‌سان‌، اگر از مفاهیم اساسی [[اندیشه]] [[امامت]] نزد غلات سخنی گفته شود، دست‌کم از لحاظ کلیات می‌توان آن را امری عمومی تلقی کرد. با توجه به آنچه گذشت‌، می‌بایست نمونه‌هایی کهن از عقاید و مفاهیم غلات را نشان داد: یکی از این مفاهیم در میان غلات‌، اندیشه [[نفی]] [[مرگ]] [[امام]] و ادعای [[غیبت]] و طبعاً [[وقف]] درباره او بود. علت این امر البته جای بررسی دارد، ولی به هر حال می‌توان نمونه‌های کهنی در میان غلات سده ۱ق به دست داد؛ پس از [[شهادت]] [[حضرت]] امام علی‌{{ع}}<ref>نک: جاحظ، عمرو، البیان و التبیین‌، به کوشش عبدالسلام هارون‌، ج۳، ص. ۸۱</ref>؛ پس از [[مرگ]] [[محمد بن حنفیه]] در ۸۱ق‌<ref>نک: قاضی‌، وداد، الکیسانیه فی التاریخ و الادب‌ص:، ۱۶۸ بب؛ نیز نک: مسائل الامامه، منسوب به ناشی‌´ اکبر، به کوشش فان اس‌، ۲۶-۲۷.</ref>. همراه [[اندیشه]] [[غیبت امام]]، طبعاً مسأله نقش او در «[[آخر الزمان]]» و پیروزمندی وی بر [[ظلم‌ها]] و بیدادها مطرح می‌شد: [[رجعت]] و مهدویت‌.

 

 

 

درباره شریعت‌، [[غلات]] در [[تفسیر]] [[باطنی]] از قرآن‌، اصل [[دینداری]] را بر [[معرفت امام]] [[استوار]] می‌کردند و آن را گوهر [[ایمان]] می‌دانستند. در این تفسیر غلات به تعطیل [[شریعت]] و [[اباحه گری]] می‌گراییدند<ref>مسائل الامامه، منسوب به ناشی اکبر، به کوشش فان اس‌، ۳۲، ۴۱.</ref>.<ref>[[حسن انصاری|انصاری، حسن]]، دانشنامه بزرگ اسلامی، ج ۱۰، ص۳۹۱۰؛ [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۱]]، ص۲۷۶.</ref>

{{مدخل وابسته}}

* [[امامت در فلسفه اسلامی]]

{{پایان مدخل وابسته}}

== منابع ==

== پانویس ==