ایثار در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = ایثار
| موضوع مرتبط = ایثار
| عنوان مدخل  = ایثار
| عنوان مدخل  = ایثار
| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] یکی از [[آداب]] [[پسندیده]] در [[روابط اجتماعی]] است. برای [[فضیلت]] ایثار [[روایات]] زیادی وارد شده است؛ [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: ایثار بهترین [[احسان]] و بالاترین مرتبه از [[مراتب ایمان]] است:{{متن حدیث|الْإِیثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَی مَرَاتِبِ الْإِیمَانِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، ح۳.</ref>؛ [[انسانی]] که ایثارگر باشد، در [[جامعه]] از [[محبوبیت]] زیادی برخوردار است.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص 77-78.</ref>
[[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] یکی از [[آداب]] پسندیده در [[روابط اجتماعی]] است. برای [[فضیلت]] ایثار [[روایات]] زیادی وارد شده است؛ [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: ایثار بهترین [[احسان]] و بالاترین مرتبه از [[مراتب ایمان]] است:{{متن حدیث|الْإِیثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَی مَرَاتِبِ الْإِیمَانِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، ح۳.</ref>؛ [[انسانی]] که ایثارگر باشد، در [[جامعه]] از محبوبیت زیادی برخوردار است<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۷۷-۷۸.</ref>.


==[[ایثارگری]] در [[سیره نبوی]]==
==[[ایثارگری]] در [[سیره نبوی]]==
[[ابوقتاده انصاری]] نقل کرده است که با [[پیامبر]] در سفری بودیم. آب وضوی آن [[حضرت]] نزد من بود. وقتی پیامبر [[وضو]] گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که [[روز]] گرم شد و [[تشنگی]] بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی [[رسول خدا]] شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود [[سیراب]] کرد. آن‌گاه فرمود: [[ابوقتاده]]، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی [[قوم]] آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.</ref>.
[[ابوقتاده انصاری]] نقل کرده است که با [[پیامبر]] در سفری بودیم. آب وضوی آن حضرت نزد من بود. وقتی پیامبر [[وضو]] گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که [[روز]] گرم شد و [[تشنگی]] بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی [[رسول خدا]] شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود سیراب کرد. آن‌گاه فرمود: [[ابوقتاده]]، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی [[قوم]] آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.</ref>.


در [[سیره پیامبر]] {{صل}} آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از [[غذا]] [[سیر]] نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: {{عربی|ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ {{صل}} ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.</ref><ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۷۸-79.</ref>
در [[سیره پیامبر]] {{صل}} آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از غذا [[سیر]] نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: {{عربی|ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ {{صل}} ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۷۸-۷۹.</ref>


== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
خط ۲۵: خط ۲۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:فضایل اخلاقی]]
[[رده:ایثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱

مقدمه

ایثار و از خودگذشتگی یکی از آداب پسندیده در روابط اجتماعی است. برای فضیلت ایثار روایات زیادی وارد شده است؛ امام علی(ع) می‌فرماید: ایثار بهترین احسان و بالاترین مرتبه از مراتب ایمان است:«الْإِیثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَی مَرَاتِبِ الْإِیمَانِ»[۱]؛ انسانی که ایثارگر باشد، در جامعه از محبوبیت زیادی برخوردار است[۲].

ایثارگری در سیره نبوی

ابوقتاده انصاری نقل کرده است که با پیامبر در سفری بودیم. آب وضوی آن حضرت نزد من بود. وقتی پیامبر وضو گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که روز گرم شد و تشنگی بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی رسول خدا شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود سیراب کرد. آن‌گاه فرمود: ابوقتاده، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی قوم آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید[۳].

در سیره پیامبر (ص) آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از غذا سیر نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ (ص) ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ[۴].[۵]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. منتخب میزان الحکمه، ح۳.
  2. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۷۷-۷۸.
  3. سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.
  4. منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.
  5. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۷۸-۷۹.